மக்கள் தெளிவான வெள்ளை ஒளியில் இருந்து, மணி ஒலிப்பது போல் உருவாகிறார்கள். அவர்கள் எங்கே? ஒரு சாதாரண கட்டிடம் பசுமை மற்றும் ஒரு தெளிவற்ற இடம் சூழப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் இறந்துவிட்டார்கள் என்பதை மரியாதையுடன் விளக்கும் ஊழியர்களால் அவர்கள் வரவேற்கப்படுகிறார்கள், மேலும் அவர்களின் அனுபவத்தின் அடுத்த கட்டத்திற்கு முன் இப்போது ஒரு வழி-நிலையத்தில் இருக்கிறார்கள்.

ஒரு வாரம் இங்கே இருப்பார்கள். அவர்களின் பணி, அவர்களின் வாழ்நாளிலிருந்து ஒரு நினைவகத்தை, ஒன்றை மட்டும் தேர்வு செய்வதாகும்: ஒரு நினைவகத்தை அவர்கள் நித்தியத்திற்காக சேமிக்க விரும்புகிறார்கள்.

பிறகு அந்த நினைவை மீண்டும் வெளிப்படுத்தும் வகையில் ஒரு படம் உருவாகும், அந்த நினைவை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு மற்ற அனைத்தையும் மறந்துவிட்டு நகர்வார்கள். அவர்கள் தங்கள் மகிழ்ச்சியான நினைவகத்தில் நித்தியத்தை கழிப்பார்கள்.

ஹிரோகாசு கோரே-எடாவின் 'ஆஃப்டர் லைஃப்' திரைப்படத்தின் முன்னுரை இதுதான், இது பார்வையாளர்களை மென்மையாகச் சென்றடையும் மற்றும் நமக்கு சவால் விடும் ஒரு திரைப்படம்: நமது சொந்த வாழ்க்கையில் நாம் மிகவும் பொக்கிஷமாக கருதும் ஒற்றை தருணம் எது? புதிதாக வந்தவர்களில் ஒருவர் தனக்கு மோசமான நினைவுகள் மட்டுமே இருப்பதாக கூறுகிறார். ஊழியர்கள் அவரை இன்னும் ஆழமாக சிந்திக்க வலியுறுத்துகின்றனர். நித்தியத்தை ஒரு மோசமான நினைவகத்தில் கழிப்பது நிச்சயமாக நரகம்தான். நமது சிறந்த நினைவகத்தில் எப்போதும் செலவழிப்பது, நாம் சொர்க்கத்திற்கு வரத் துணியும் அளவுக்கு நெருக்கமாக இருக்கும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

படம் முழுக்க முழுக்க விஷயம். ஸ்பெஷல் எஃபெக்ட்ஸ் இல்லை, வான பாடகர்கள் இல்லை, ஏஞ்சலிக் ஃபிலிம்-ஃப்ளேம் இல்லை. ஊழியர்கள் கடினமாக உழைக்கிறார்கள்; அவர்கள் ஒரு வாரத்தில் செயலாக்க நிறைய நினைவுகள் மற்றும் தனிப்பட்ட படங்களில் செய்ய நிறைய தயாரிப்பு வேலைகள் உள்ளன. நடைமுறைப்படுத்த வேண்டிய விவரங்கள் உள்ளன: ஸ்கிரிப்டுகள் எழுதப்பட வேண்டும், தொகுப்புகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும், சிறப்பு விளைவுகள் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும். இவை அனைத்தும் மனோதத்துவ வேலை அல்ல; முந்தைய குழுவின் உறுப்பினர், நாங்கள் கற்றுக்கொள்கிறோம், டிஸ்னி வேர்ல்ட்டைத் தேர்வுசெய்து, ஸ்பிளாஸ் மவுண்டன் சவாரியை தனிமைப்படுத்துகிறோம்.

கோரே-எடா, இந்தப் படம் மற்றும் 1997 இன் தலைசிறந்த படைப்பு ' மபோரோசி ,' குரோசாவா, பெர்க்மேன் மற்றும் சினிமாவின் பிற சிறந்த மனிதநேயவாதிகளுடன் பரிசீலிக்கப்படுவதற்கான உரிமையைப் பெற்றுள்ளார். அவருடைய திரைப்படங்கள் வாழ்க்கையின் மர்மத்தைத் தழுவி, நாம் ஏன் இங்கு இருக்கிறோம், எது நம்மை உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியடையச் செய்கிறது என்பதைப் பற்றி சிந்திக்க தூண்டுகிறது.

பல திரைப்படங்கள் கேலிக்கூத்து மற்றும் சிடுமூஞ்சித்தனத்திற்கு உணவளிக்கும் நேரத்தில், இதோ ஒரு மனிதர், அவருடைய படத்தை விட்டு வெளியேறும்போது நாம் நன்றாகவும் புத்திசாலியாகவும் இருப்போம் என்று நம்புகிறார்.

படத்தின் முறை தாக்கத்திற்கு பங்களிக்கிறது. இவர்களில் சிலர், அவர்களின் சில நினைவுகள் உண்மையானவை (எது எமக்கு சொல்லப்படவில்லை).

ஜப்பானில் உள்ள சாதாரண மக்களுடன் நூற்றுக்கணக்கான நேர்காணல்களை Kore-eda படமாக்கினார். திரையில் முகங்கள் மிகவும் உயிருடன் உள்ளன, கதாபாத்திரங்கள் எளிமை மற்றும் அதிசய உலகில் தாங்கள் உண்மையில் வாழ்ந்த நிகழ்வுகளை நினைவுபடுத்துவது போல் தெரிகிறது.

படத்தில் நிறைய கதாபாத்திரங்கள் இருந்தாலும், ஒவ்வொன்றும் தனித்துவம் மற்றும் ஈடுசெய்ய முடியாதவை என்பதால் அவற்றைப் பிரித்துச் சொல்வதில் எங்களுக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை.

ஊழியர்கள் தங்கள் சொந்த மர்மத்தை வழங்குகிறார்கள். அவர்கள் யார், மற்றவர்களைப் போல அடுத்த கட்டத்திற்குச் செல்வதற்குப் பதிலாக, அவர்கள் ஏன் இங்கு வழி-நிலையத்தில் பணிபுரியத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர்? அந்த கேள்விக்கான தீர்வு வெளிப்படுத்தல்களில் உள்ளது, நான் விவாதிக்க மாட்டேன், ஏனென்றால் அவை படத்தில் இருந்து இயற்கையாகவே வெளிப்படுகின்றன.

'ஆஃப்டர் லைஃப்' இல் மிகவும் உணர்ச்சிகரமான தருணங்களில் ஒன்று, ஒரு இளம் பணியாளர் தனக்கும் ஒரு வயதான புதியவருக்கும் இடையே ஒரு தொடர்பைக் கண்டறிவது. புதிய வரவு அவனது வாழ்க்கையைப் பற்றிய அவனது பார்வையை மாற்றும் ஒன்றை அவனுக்குச் சொல்ல முடிகிறது. இந்த வெளிப்பாடு, நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு ஒரு இளம் காதல், 'இன் முடிவாக ஆழமான பிட்டர்ஸ்வீட் அதிர்வுகளைக் கொண்டுள்ளது. இறந்தவர்கள் ,' தி ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸ் சிறுகதை (மற்றும் ஜான் ஹஸ்டன் திரைப்படம்) தனது மனைவியின் முதல் காதலனுடன் திடீரென அடையாளம் காணப்பட்ட ஒரு மனிதனைப் பற்றியது, ஒரு இளைஞன் இப்போது இறந்துவிட்டான்.

'ஆஃப்டர் லைஃப்' ஸ்க்மால்ட்ஸால் அழிக்கப்படக்கூடிய நுட்பமான பொருளைக் கருதுகிறது. ஹாலிவுட் ரீமேக் செய்ய விரும்பும் படம் இது. இது ஒரு ஆழ்நிலை பதிப்பு போன்றது ' பேய் ,' அதே உணர்ச்சிகளைத் தூண்டி, ஆனால் அவர்களுக்குத் தகுதியானவர். அவரது முன்கதை இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டது மற்றும் அற்புதமானது என்பதை அறிந்து, கோரே-எடா படத்தில் உள்ள அனைத்தையும் அமைதியாக நடைமுறைப்படுத்துகிறார். ஊழியர்கள் காலக்கெடுவிற்கு எதிராக உழைக்கிறார்கள். வருகைகள் அவர்களின் நினைவுகளில் வேலை செய்கின்றன. சனிக்கிழமையன்று திரைப்படங்களின் திரையிடல் - பின்னர் ஞாயிற்றுக்கிழமை மற்றும் மற்ற அனைத்தும் இல்லாமல் போகும்.நினைவுகளைத் தவிர.

நான் எந்த நினைவகத்தை தேர்வு செய்வேன்? என் மனதில் படங்கள் விளையாடுவதால், நான் ஜன்னலுக்கு வெளியே அமர்ந்திருக்கிறேன். தேர்வு செய்ய பல தருணங்கள் உள்ளன. அவர்களைப் பற்றி நினைத்தாலே நான் அதிர்ஷ்டசாலியாக உணர்கிறேன். இங்மார் பெர்க்மேனின் படத்திலிருந்து ஒரு வரி எனக்கு நினைவிருக்கிறது ' அழுகைகள் மற்றும் கிசுகிசுக்கள் மூத்த சகோதரி புற்றுநோயால் வலியுடன் இறந்த பிறகு, அவரது நாட்குறிப்பு கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அதில் அவள் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்த ஒரு நாளை அவள் நினைவுகூருகிறாள். அவளுடைய இரண்டு சகோதரிகளும் அவளுடைய செவிலியரும் அவளுடன் தோட்டத்திலும், சூரிய ஒளியிலும், ஒருவருக்காகவும் சேர்ந்து கொள்கிறார்கள். கணம் வலி மறந்து, அவர்கள் ஒன்றாக இருப்பதில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்கள், நாங்கள் ஒரு பயங்கரமான மரணத்தை பார்த்த இந்த பெண் எழுதினார்: 'எனக்கு இவ்வளவு கொடுத்த என் வாழ்க்கைக்கு நான் ஒரு பெரிய நன்றியை உணர்கிறேன்.'