எடிட்டரின் குறிப்பு: இது பரிந்துரைக்கப்பட்ட படங்களுடன் ஒருவரின் பார்வை ஆக்கபூர்வமான அழைப்பாக பலவிதமான முன்னோக்குகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது உரையாடல், மரியாதையான கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். உணர்திறன் கொடுக்கப்பட்டது சிக்கல்கள், நாங்கள் பொருத்தமற்ற கருத்துகளை அகற்றுவோம். மற்றும் நாங்கள் இவற்றைப் பற்றி பேசும் படங்களில் தெரிந்த மற்றவர்களை அழைக்கவும் நாங்கள் வெளியிடுவதற்கு அவர்களின் சொந்த பட்டியலை உருவாக்குவதற்கான சிக்கல்கள்.

முசாஃபர் தொடரின் முதல் மூன்று பகுதிகளைப் படியுங்கள் இங்கே , இங்கே , மற்றும் இங்கே .

பாலஸ்தீனிய கதைகளில், மையப் பிரச்சினை அவர்களின் வெளியேற்றம் மற்றும் ஆக்கிரமிப்பு ஆகும். கிறிஸ்தவத்தைப் போலவே இஸ்லாமும் அதன் ஒரு பகுதியாகும். இருப்பினும், மதம் மேலாதிக்கப் பிரச்சினை அல்ல.

20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்து முதலாம் உலகப் போர் வரை, பிரித்தானியர்கள் தங்கள் காலனித்துவத்தின் உச்சத்தில் இருந்தனர், பிரித்து வெற்றிகொண்டனர். இதற்கிடையில், ஒரு காலத்தில் பெரிய துருக்கிய ஒட்டோமான் பேரரசு, மத்திய கிழக்கை அரை மில்லினியம் ஆண்டது, அதன் இறுதி ஆண்டுகளில் இருந்தது.

ஆங்கிலேயர்கள் அரேபியர்களுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தினர், அவர்கள் தங்கள் சக முஸ்லிம் ஒட்டோமான் எஜமானர்களுக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்தால் அவர்களுக்கு சுதந்திரம் கிடைக்கும் என்று உறுதியளித்தனர். டி.இ.லாரன்ஸின் கதை இது.

' அரேபியாவின் லாரன்ஸ் (1962, டேவிட் லீன் )

டேவிட் லீனின் நினைவுச்சின்னம் அனைத்துப் படங்களில் மிகச்சிறந்த ஒன்றாகும். ஃப்ரெடி யங் வின் ஒளிப்பதிவு, உடன் மாரிஸ் ஜார்ரே மிகவும் லட்சிய சினிமாவின் ஸ்கோரே பெஞ்ச்மார்க். இது போன்ற படங்களில் தாக்கம் ஏற்படுத்தியதற்காக அதன் கதைக்களம் இப்போது பலருக்கு நன்கு தெரிந்திருக்கும். ஓநாய்களுடன் நடனம் 'மற்றும்' அவதாரம் ': சந்தேகத்திற்குரிய குணம் கொண்ட ஒரு அதிகாரி, பூர்வீகவாசிகளுடன் ஒரு கூட்டாளியாக இணைகிறார், பேரரசின் விரிவாக்க இலக்குகளை நிறைவேற்ற அவர்களை அணிதிரட்ட முயல்கிறார், ஆனால் விரைவில் தனது முன்னாள் முதலாளிகளுக்கு எதிராக 'சொந்தமாக' இருப்பதைக் காண்கிறார்.

லாரன்ஸ் ஒரு பிரிட்டிஷ் இராணுவ அதிகாரி, ஓட்டோமான்களுக்கு எதிராக அரேபிய தீபகற்பத்தின் பழங்குடியினரை ஒன்றிணைக்க பணிபுரிந்தார். அவர் அவர்களை சிரியாவிற்கு அழைத்துச் செல்கிறார், அங்கு துருக்கியர்களை கொடூரமாக அழித்த பிறகு, அவர்கள் ஆங்கிலேயர்களை சந்திக்கிறார்கள். லாரன்ஸ் அவர்களை காலனித்துவ வல்லரசுடன் போராட வைக்க முயற்சிக்கிறார், ஆனால் அவரால் அவர்களை ஒன்றிணைக்க முடியவில்லை.

சில பிரிட்டிஷ் தலைவர்கள் அரேபியர்களிடம் பேசிக் கொண்டிருந்த போது, ​​ஆட்சியில் இருந்த மற்றவர்கள் ஓட்டோமான் பேரரசை தங்களுக்குள் பிளவுபடுத்துவதற்காக தங்களுக்கும், பிரான்ஸ் மற்றும் ரஷ்யாவிற்கும் இடையே ரகசியமாக 'டிரிபிள் என்டென்ட்' உருவாக்கினர். அந்த ஏற்பாடு சைக்ஸ்-பிகாட் உடன்படிக்கைக்கு வழிவகுத்தது, இது அரேபியர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட சில வாக்குறுதிகளுக்கு வெளிப்படையாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ முரண்பட்டது.

கூடுதலாக, பிரிட்டிஷ் பிரதம மந்திரி ஆர்தர் பால்ஃபோர் ஏற்கனவே பாலஸ்தீனியர்களால் முழுமையாக நிரம்பியிருந்த பாலஸ்தீனத்தில் யூதர்களின் இருப்புக்கு ஆதரவை அறிவித்தார். பிரிட்டிஷ் மற்றும்/அல்லது சியோனிஸ்ட் அமைப்புகளால் கருதப்பட்ட முந்தைய இடங்கள் அமெரிக்கா மற்றும் ஆப்பிரிக்காவில் இருந்தன. பால்ஃபோரைப் பற்றி நீங்கள் படித்ததைப் பொறுத்து, இது ஐரோப்பிய யூதர்களை ஆதரிக்கும் நடவடிக்கையாக இருக்கலாம் அல்லது கிழக்கு ஐரோப்பாவில் நடக்கும் இனப்படுகொலைகளில் இருந்து தப்பிக்க யூதர்கள் இங்கிலாந்திற்கு குடிபெயர்வதைக் கட்டுப்படுத்தும் அல்லது தடுக்கும் யூத-விரோத நடவடிக்கையாக இருக்கலாம்.

சில தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவிற்குப் பிறகு, இஸ்ரேலிய அரசு ஸ்தாபிக்கப்படும்போது, ​​இப்பகுதி அரபு-இஸ்ரேல் போர்களின் தொகுப்பைக் கண்டது. முக்கால் மில்லியன் பாலஸ்தீனியர்கள் தங்கள் வீடுகளில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர், சுமார் 400 கிராமங்கள் அழிக்கப்பட்டன. இந்த வெளியேற்றத்தை ஏற்படுத்தியது ஆங்கிலேயர்கள் அல்ல; இது இர்குன் செவாய் லியூமி போன்ற பல்வேறு சியோனிச துணை ராணுவ குழுக்களின் உதவியுடன், வளர்ந்து வரும் இஸ்ரேலிய அரசாகும். வெளியேற்றப்பட்ட பாலஸ்தீனியர்கள் ஒரு புதிய இரட்டை பிரச்சனையை எதிர்கொண்டனர். ஒருபுறம், இஸ்ரேலிய சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் பல்வேறு 'ஆப்சென்டி சொத்து' சட்டங்களை இயற்றினர், யூத குடியேறியவர்களுடன் முன்னாள் பாலஸ்தீனிய அடுக்குகளை பறிமுதல் செய்து மக்கள்தொகைக்கு அனுமதித்தனர். மறுபுறம், அரபு நாடுகள் அவர்களுக்கு குடியுரிமையை மறுத்து, பல பாலஸ்தீனியர்களை அகதி முகாம்களில் வாழத் தள்ளியது. பாலஸ்தீனியர்கள் அந்த முழு நிகழ்வையும் நக்பா, 'பேரழிவு' என்று நினைவுகூருகிறார்கள்.

1967 ஆம் ஆண்டில், ஆறு நாள் போர் என்று பொதுவாக அழைக்கப்படும் மற்றொரு அரபு-இஸ்ரேல் போரை நாங்கள் கண்டோம். இஸ்ரேல் வெற்றி பெறுவது மட்டுமல்லாமல், பிரித்தானியரால் கட்டளையிடப்பட்ட மற்றும் ஐக்கிய நாடுகள் சபையால் பாலஸ்தீனிய பிரதேசங்களாக அங்கீகரிக்கப்பட்ட பிரதேசங்களாக விரிவடைகிறது. பாலஸ்தீனியர்கள் ஆக்கிரமிப்பு பற்றி பேசும்போது இந்த நிகழ்வு தொடங்குகிறது.

பல்வேறு மதச்சார்பற்ற துணை ராணுவ அமைப்புகள் இஸ்ரேலியர்கள் மீது வன்முறை தாக்குதல்களை நடத்துகின்றன. பாலஸ்தீனிய விடுதலை அமைப்பு, பாலஸ்தீன விடுதலைக்கான பாப்புலர் ஃப்ரண்ட் மற்றும் ஜப்பானிய செம்படை போன்ற அரபு அல்லாத குழுக்களும் அடங்கும் (இஸ்ரேலில் நடந்த முதல் தற்கொலைக் குண்டுத் தாக்குதலுக்கு இது பொறுப்பு). 1970 கள் கேம்ப் டேவிட் உடன்படிக்கையுடன் முடிவடைகிறது, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜிம்மி கார்ட்டர் எகிப்து அன்வர் சதாத் மற்றும் இஸ்ரேலிய பிரதம மந்திரி மெனகெம் பெகின் (ஒரு காலத்தில் இர்குனை வழிநடத்தியவர்) ஆகியோருக்கு இடையே ஒரு கூட்டணியை உறுதி செய்தார். இந்த ஒப்பந்தம் எகிப்தியர்களுக்கு உதவியது (சினாய் திரும்ப பெறுவதன் மூலம்), ஆனால் பாலஸ்தீனியர்களுக்கு அவ்வளவாக செய்யவில்லை. அதன்பிறகு, சதாத் முஸ்லிம் போராளிகளால் படுகொலை செய்யப்பட்டார்.

1980 கள் ஒரு கூட்டு பாலஸ்தீனிய எழுச்சியான இன்டிஃபாடாவுடன் முடிந்தது. இந்த நிகழ்வுகள், பாறைகளை வீசும் பாலஸ்தீனியர்கள் முழு ஆயுதம் ஏந்திய இஸ்ரேலியர்கள் மற்றும் டாங்கிகளுடன் மோதும் பழக்கமான படங்களை நமக்கு வழங்குகின்றன. 1990கள் பாலஸ்தீனியர்களுக்கும் இஸ்ரேலியர்களுக்கும் இடையேயான தொடர் சந்திப்புகளுடன் தொடங்கி, பிஎல்ஓவின் தலைவர் யாசர் அராபத் மற்றும் இஸ்ரேலிய பிரதம மந்திரி யிட்சாக் ராபின் ஆகியோருக்கு இடையேயான ஒஸ்லோ உடன்படிக்கையில் முடிவடைந்தது. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, ராபின் ஒரு யூத போராளியால் படுகொலை செய்யப்பட்டார்.

ஆஸ்கோ உடன்படிக்கைக்குப் பிந்தைய காலக்கட்டத்தில், இஸ்ரேல் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பிரதேசங்களில் குடியேற்றங்கள் மூலம் விரிவாக்கம் கண்டது. இதற்கு பதிலடியாக, மற்ற பாலஸ்தீன குழுக்கள் மதச்சார்பற்ற மற்றும் மதச்சார்பற்ற குழுக்கள் மீண்டும் போராட வளர்ந்தன. இவற்றில் நமக்கு மிகவும் பரிச்சயமானது ஹமாஸ். இக்காலத்தில் இஸ்ரேலியர்களுக்கு எதிரான தற்கொலைக் குண்டுத் தாக்குதல்கள் அதிகரித்து வருவதைக் காண்கிறோம்.

' இப்போது சொர்க்கம் ' (2005, ஹனி அபு-அசாத் )

நீண்டகால நண்பர்களான காலித் மற்றும் சயீத் இஸ்ரேலில் தற்கொலை குண்டுகள் நிறைந்த இடங்களில் ஆட்சேர்ப்பு செய்யப்படும் வரை மெக்கானிக்களாக வேலை செய்கிறார்கள். ஒரு பழம்பெரும் தியாகியின் மகளான அவர்களது தோழி சுஹா, பாலஸ்தீனிய அபிலாஷைகளில் மிகவும் தாராளமயமான பார்வைகளுடன் வீடு திரும்புகிறார், வன்முறையை விட கலாச்சார மற்றும் அறிவுசார் வளர்ச்சியின் மூலம் சுதந்திரத்தை மையமாகக் கொண்டுள்ளார். இருவரும் தங்கள் பணிக்குத் தயாராகி புறப்படும்போது, ​​இருவரில் ஒருவரை மனந்திரும்பும்படி அவள் சமாளித்தாள், அதே சமயம் அவர்கள் மற்றவரைத் தேடுகிறார்கள், அவர் தனது சொந்த தந்தையின் விருப்பங்களைப் பற்றி பேய்களை எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது.

படத்தின் தொடக்கக் காட்சியில் முன்பகுதியில் ஒரு பானையில் தேநீர் குமிழிகள் வெடிக்கும் வரை அழுத்தத்துடன் ஒரு வாக்குவாதம் இடம்பெற்றுள்ளது. இந்தத் திரைப்படம் ஆக்கிரமிப்பின் விளைவாக ஏற்படும் சிறைவாச உணர்வின் விளைவுகளை ஆராய்கிறது. இதன் பொருள், தற்கொலை குண்டுதாரியின் உளவியல் மதத்தால் இயக்கப்படவில்லை, ஏனென்றால் மதம் பெரும்பாலும் இந்த இளைஞர்களிடம் மட்டுமல்ல, அவர்களை வேலைக்கு அமர்த்தும் போதகரிடம் கூட இல்லை. மாறாக, உளவியல் விரக்தியால் இயக்கப்படுகிறது. நம் சமூகத்தில், அத்தகைய இளைஞர்கள் கன்னிப் பெண்களின் சொர்க்கத்தின் வாக்குறுதியால் உந்தப்பட்டதாக நாம் கூறுகிறோம், நமது சுதந்திரத்தின் மீதான வெறுப்புடன். அவர்கள் நம்பிக்கையின்மைக்கு தற்கொலை மூலம் பதிலளிப்பதாகவும், மற்றவர்களை அவர்களுடன் வீழ்த்துவதாகவும் இந்த படம் வாதிடுகிறது, ஏனென்றால் அவர்கள் இழக்க எதுவும் இல்லை.

2000 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய பிரதமர் ஏரியல் ஷரோன், பாலஸ்தீனியர்களிடையே சப்ரா மற்றும் ஷட்டிலாவின் கசாப்புக் கடைக்காரர் என்று அழைக்கப்படுகிறார், ஏனெனில் அந்த நகரங்களில் படுகொலைகளில் ஈடுபட்டதால், டெம்பிள் மவுண்டிற்கு அவர் சென்றதன் மூலம் இரண்டாவது இன்டிஃபாடாவைத் தூண்டினார். இதன் விளைவாக பாலஸ்தீனியர்களின் வாழ்வாதாரத்தின் மீதான பூட்டுதல் அதிகரித்துள்ளது. பிரதம மந்திரி எஹுட் பாரக்கின் கீழ், இஸ்ரேலியர்கள் பாலஸ்தீனிய மற்றும் இஸ்ரேலிய பிரதேசங்களை பிரிக்கும் பாரிய சுவர் அமைப்பைக் கட்டத் தொடங்குகிறார்கள், பல இடங்களில் இஸ்ரேலியர்கள் பல பாலஸ்தீனிய பிரதேசங்களைக் கைப்பற்றியிருந்தாலும்.

'5 உடைந்த கேமராக்கள்' (2012, எமாட் பர்னாட் மற்றும் கை டேவிடி)

ஒரு பாடல் ஆவணப்படம் அதே நேரத்தில் வெளியிடப்பட்டது ' கேட் கீப்பர்கள் 'ஒரு சிறிய பாலஸ்தீனிய நகரத்தில் உள்ள தந்தை ஒரு ஆலிவ் விவசாயியாக தலைமுறை குடும்பத் தொழிலைத் தவிர்க்கிறார், தனது வீடியோ கேமராவில் தனது மகன்களின் வளர்ச்சியையும், நகரத்தில் நடக்கும் நிகழ்வுகளையும் மறைப்பதற்காக நேரத்தைச் செலவிடுகிறார். அவர் இளம் IDF வீரர்களுக்கு எதிரான ஆர்ப்பாட்டங்களையும், சட்டவிரோதத்திற்கு எதிரான போராட்டங்களையும் படம்பிடித்தார். அந்த நிகழ்வுகளின் போது, ​​அவரது கேமரா உடைந்தது, ஆனால் நண்பர்களான பாலஸ்தீனியர்கள் மற்றும் இஸ்ரேலியர்களால் மாற்றப்பட்டது.படத்தில் உள்ள கதாபாத்திரங்களின் உடைந்த உடல்கள், இதயங்கள் மற்றும் ஆன்மாக்களின் அடையாளங்களாக கேமராக்கள் மாறிவிட்டன, அவை ஆக்கிரமிப்புகளுக்குப் பிறகும் அவர்களின் போராட்டங்களில் இன்னும் தொடர்கின்றன. குடியேற்றங்கள்.

ஒஸ்லோ உடன்படிக்கைக்குப் பின்னர், 200,000 க்கும் மேற்பட்ட சட்டவிரோத குடியேற்றங்கள் பாலஸ்தீனிய நிலங்களை ஆக்கிரமித்துள்ளன, மேலும் வெளியேற்றப்பட வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளன. பதிலுக்கு, இஸ்ரேலிய பாதுகாப்புப் படைகளுக்கும் ஹமாஸுக்கும் இடையே பல்வேறு போர்கள்/முற்றுகைகள் வெடித்தன. IDF பதில் பாலஸ்தீனியர்கள் மற்றும் பாலஸ்தீனிய பிரதேசங்களை அழிப்பதாகும், பொதுவாக 'கூட்டு தண்டனை' என்று பேசப்படுகிறது. நமது பத்திரிகைகள் இந்தப் போர்களை பெரும்பாலும் சமமான போர்களாகவே முன்வைக்கின்றன. எவ்வாறாயினும், சுவர் கட்டப்பட்டதிலிருந்து இஸ்ரேலியர்களுக்கு பாலஸ்தீனியர்களின் இறப்பு விகிதம் 25:1 என்ற விகிதத்தில் உள்ளது. தற்போதைய இரத்தக்களரியில், நான் இதை தட்டச்சு செய்யும் போது, ​​விகிதம் 20:1 என்று கூறப்படுகிறது, அதே சமயம் உயிரிழப்புகளின் வேறுபாடு மிகவும் அதிகமாக உள்ளது.

' உமர் (2013, ஹானி அபு-அசாத்)

சுற்றுப்புறங்களை சுவர் பிளக்கிறது. தடைசெய்யப்பட்ட சூழ்நிலைகள் இருந்தபோதிலும் இளைஞர்கள் இன்னும் காதலைத் தேடுகிறார்கள். ஆனால், இங்கே கொலையும் துரோகமும் சாதாரணமான நிலையை எட்டியதாகத் தெரிகிறது. வாழ்க்கையில் எஞ்சியிருக்கும் ஒரே நோக்கம் அன்பின் மீது நம்பிக்கை வைப்பதுதான். ஆனால், அந்த நம்பிக்கைகள் கூட வேகமானவை. 'பாரடைஸ் நவ்' இல், வன்முறை எதிர்ப்பின் பயன்பாடு மற்றும் நெறிமுறைகள் பற்றிய விவாதமும் வாதமும் இருந்தது. இந்த படத்தில், விவாதங்கள் நீண்ட காலமாக கடந்துவிட்டன. இனி விவாதம் இல்லை, மரியாதை இல்லை, மதம் இல்லை. எஞ்சியிருப்பது ஒரு சிதைந்த யோசனை மட்டுமே.

மேலும் இது நம்மை இன்றைய நிலைக்கு கொண்டு வருகிறது. இஸ்ரேல் மற்றும் பாலஸ்தீன குழந்தைகளின் கொலைகளுக்கு பதிலடியாக இந்த தொடரை முதலில் எழுதினேன். இந்தத் தொடரின் பார்வைகள், தொடக்கத்தில் இருந்தே, என்னுடையவையே தவிர, RogerEbert.com இன் பார்வைகள் அவசியமில்லை, இதில் எனது மதிப்புக்குரிய முதலாளிகளான Chaz, Matt மற்றும் Brian ஆகியோர் அடங்குவர். எவ்வாறாயினும், வன்முறை இப்போது நாம் காணும் விகிதத்தில் அதிகரிக்கும் என்று நாம் யாரும் கற்பனை செய்து பார்க்கவில்லை என்று நான் சந்தேகிக்கிறேன். ஆனால், வன்முறை என்னை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது என்று சொல்ல முடியாது. எதிர்காலம் இருந்தால், அது எதைக் கொண்டுள்ளது?

பிறப்பு விகிதங்கள் அரேபியர்கள் (குறைந்தபட்சம் முற்றுகைகளில் இருந்து தப்பியவர்கள்) மற்றும் வலதுசாரி ஆர்த்தடாக்ஸ் யூதர்களுக்கு சாதகமாக உள்ளன. ஆனால், பெரும்பாலான பாலஸ்தீனியர்கள், குறிப்பாக காசாவில், தப்புவதற்கு இடமின்றி, நெருக்கடியான சூழ்நிலையில் வாழ்கின்றனர். அதாவது, 'பாலஸ்தீனம்' என்று நாம் அடையாளம் காணும் பகுதிகள் வேகமாகச் சுருங்கி வருகின்றன. இன்றைய இஸ்ரேல் மற்றும் பாலஸ்தீனம் ஏற்கனவே ஒரு தசாப்தத்திற்கு முந்தைய இஸ்ரேல் மற்றும் பாலஸ்தீனத்திலிருந்து அடிப்படையில் வேறுபட்டவை. கிறிஸ்தவ சியோனிஸ்டுகளின் மிகவும் ஆக்ரோஷமான மக்கள்தொகையைச் சேர்க்கவும், யூதர்களின் இருப்பு தன்னை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான ஒரு வழியாகும், மேலும் ஒரு தசாப்தத்திற்குப் பிறகு நிலைமை இன்று நாம் இருப்பதை விட மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கும். ஒரு விஷயத்தை நாம் உறுதியாக நம்பலாம்: அதிக இரத்தம்.

இரு நாடுகளின் தீர்வுக்கான எங்கள் ஜனாதிபதியின் அழைப்பு, மற்றவற்றுடன், பயனற்றது மட்டுமல்ல, ஒரு பெரிய கேலிக்கூத்தும் கூட. முதலாவதாக, இரண்டு நாடுகளுக்கு அழைப்பு விடுப்பவர்களில் பெரும்பாலோர் ஒன்று அல்லது இரண்டு நிராயுதபாணியான பாலஸ்தீனிய நாடுகளுக்கு அடுத்ததாக முழு ஆயுதம் ஏந்திய இஸ்ரேலிய அரசைப் பற்றி பேசுகிறார்கள். அது அபத்தமானது.

மேலும், நாங்கள் அமைதியை நிலைநாட்ட பல முயற்சிகளில் ஈடுபட்டுள்ளோம், ஆனால் நாங்கள் ஒரு நடுநிலை தரகராக இருந்ததில்லை. எகிப்து மற்றும் இஸ்ரேலைப் பொறுத்தவரை, நாங்கள் இரு நாடுகளுடனும் நட்பு நாடாக இருந்தோம். இன்று நாம் இஸ்ரேலுடன் மட்டுமே நட்பு நாடாக இருக்கிறோம். நாம் அமைதியை நிலைநாட்ட விரும்பினால், பலம் வாய்ந்த ஒருவர் பாலஸ்தீனியர்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த வேண்டும். இல்லையெனில், அமைதிப் பேச்சுக்கள் என்று அழைக்கப்படுவது, அதிகாரம் அற்றவர்கள் மீது அதிகாரம் செலுத்துவதைத் தவிர வேறில்லை, 'நாங்கள் அவர்களுக்கு 90% நிலத்தை வழங்கினோம், அவர்கள் அதை நிராகரித்துவிட்டார்கள்' போன்ற வழக்கமான தவறான கூற்றுகளுடன், 'இன்னும் எல்லா சாலைகளையும் நாங்கள் கட்டுப்படுத்துவோம். .'

மிக முக்கியமாக, 'பாலஸ்தீனமாக' இருக்கும் நிலங்கள் தாங்களாகவே மறைந்து, குடியேற்றங்களால் முந்தப்படுகின்றன.

எனவே, சில விருப்பங்கள் மட்டுமே உள்ளன. ஒன்று ஒரே நாடு, பாலஸ்தீனியர்களுக்கு முழு குடியுரிமை கொண்ட இஸ்ரேலிய நாடு. இரண்டாவது ஒரு இஸ்ரேலிய அரசு, பாலஸ்தீனியர்களுக்கு ஒரு வகை பகுதி குடியுரிமை உள்ளது, அங்கு அவர்களுக்கு நீதி, வர்த்தகம் மற்றும் சட்ட/அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தின் முழு உரிமைகள் உள்ளன, ஆனால் அவர்கள் நாட்டின் தலைவராக இருக்க முடியாது. பாலஸ்தீனத்தின் தற்போதைய அரபு குடிமக்கள் நடைமுறையில் இந்த உரிமைகளைப் பெறவில்லை. மூன்றாவது விருப்பம், ஒரு இஸ்ரேலிய அரசை சிறிய நாடுகளாக அமைப்பது, சில பாலஸ்தீனிய நாடுகளாக இருப்பது. ஆனால், பெரும்பாலும் விருப்பம் நான்காவது அல்லது ஐந்தாவது. நான்காவது விருப்பம் பூர்வீக அமெரிக்கர்களுக்கு நாங்கள் வழங்கியதைப் போன்ற சிறிய இட ஒதுக்கீடுகளாக இருக்கும். இருப்பினும், ஐந்தாவது விருப்பம், இன்று பாலஸ்தீனம் அல்லது இஸ்ரேல் என்று அழைக்கப்படும் நிலத்திலிருந்து பாலஸ்தீனியர்களை முழுமையாக அகற்றுவது, மீண்டும் இஸ்ரேலிய பாதுகாப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு என்ற தவறான போர்வையில்.

நிச்சயமாக, எல்லா சாத்தியக்கூறுகளிலும், வரலாறு நமக்கு எதையும் கற்பித்தால், இன்னும் இருநூறு முதல் முந்நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அமெரிக்கா, இஸ்ரேல் அல்லது பாலஸ்தீனம் இருக்காது என்பதை நாம் உறுதியாக நம்பலாம். வெல்ல முடியாத ஸ்பானிஷ் அர்மடா போய்விட்டது. பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யம் அழிந்தது. உலகத்தின் வரைபடம் முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்ததைப் போலவே வித்தியாசமாக இருக்கும், இது பாலஸ்தீனியர்கள் மற்றும் இஸ்ரேலியர்களின் அனைத்து உயிர்களையும் மதிப்பிட்டு பாதுகாக்க முற்படவில்லை என்றால், மக்கள் உண்மையில் எதை விரும்புகிறார்கள் என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

எனவே, கற்றுக்கொள்ள ஒன்று இருந்தால், இது போன்ற ஒரு பிராந்தியத்தில், நாம் பல கதைகள் மோதிக்கொண்டிருக்கிறோம், ஆனால் கதைகள் மிகவும் சக்திவாய்ந்தவை, அவை சிக்கலான நிகழ்வுகளை எளிமைப்படுத்தவும், புள்ளிவிவரங்களாக மனித வாழ்க்கையை கைவிடவும் அனுமதிக்கின்றன.