என்ற நினைவுகளுக்கு மத்தியில் அப்பாஸ் கியாரோஸ்தமி அவை இன்று நினைவுக்கு வந்தன:

90 களின் பிற்பகுதியில் ஒரு நாள் வடக்கு தெஹ்ரானில் உள்ள அவரது வீட்டிற்கு நான் அவரைச் சந்தித்தபோது, ​​நான் ஈரானை விட்டுச் செல்வதற்கு முன் எனக்கு ஒரு பரிசு தர விரும்புவதாகச் சொன்னார். அவருடைய ஸ்டில் புகைப்படங்களை நான் பெரிதும் ரசித்தேன் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார், மேலும் ஒரு புகைப்படத்தை எனக்கு அச்சிட விரும்புவதாகக் கூறினார். அதைத் தேர்ந்தெடுக்கச் சொன்னார்.

நாங்கள் ஒருவரையொருவர் ஒரு அட்டை மேசைக்கு குறுக்கே அமர்ந்திருந்தபோது, ​​அவர் 75 பெரிய பிரிண்ட்டுகளை அடுக்கி வைத்திருந்தார், அடுத்ததைக் காட்ட அதைக் குறைப்பதற்கு முன் ஒவ்வொன்றையும் 15 வினாடிகளுக்குக் காட்டினார். அவர் கண்களை என் மீது வைத்திருந்தார். அவர் எனக்குக் காண்பிக்கும் எல்லாவற்றிலும் நான் தீவிரமாக ஆர்வமாக இருந்தபோதிலும், எந்த குறிப்பிட்ட உணர்வுகளையும் வெளிப்படுத்தியதாக எனக்கு நினைவில் இல்லை. டிஸ்பிளே முடிந்ததும், எந்த புகைப்படம் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது என்று சொன்னேன். அவர் சிரித்து மகிழ்ச்சியடைந்தார்.

சில நாட்களுக்குப் பிறகு நான் அவரது வீட்டிற்கு வந்தபோது, ​​அவர் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்று கூறினார். நான் தேர்ந்தெடுத்த புகைப்படத்தின் எதிர்மறையானது ஆய்வகத்தில் சேதமடைந்துவிட்டதால், அவரால் அதை எனக்குத் தர முடியவில்லை. ஆனால் அவரிடம் இன்னொரு அச்சு இருந்தது, அவர் கூறினார் - நான் இரண்டாவது சிறந்த புகைப்படத்தை விரும்பினேன். அவன் செய்தது சரிதான். அவர் கொடுத்த பிரிண்ட் அப்படித்தான் இருந்தது. என் முகத்தைப் பார்த்ததில் எனக்கு இரண்டாவது பிடித்தது என்று அவர் அறிந்திருந்தார், மேலும் அவர் அங்கு பார்த்த உணர்ச்சிகளின் சிறிய மினுமினுப்புகளை எப்படியாவது பதிவு செய்தார்.

அந்த அச்சு பிரேம் செய்யப்பட்டு இப்போது என் வாழ்க்கை அறையின் சுவரில் உள்ளது.

இந்த அத்தியாயத்தை நான் நினைவுகூர்கிறேன், ஏனெனில் இது அவரைப் பற்றிய எனது நினைவுகளில் மையமாக இருக்கும் பல விஷயங்களைப் படம்பிடித்துள்ளது: அவரது புகைப்படங்கள் மற்றும் அவரது படங்கள் இரண்டையும் வகைப்படுத்தும் அசாதாரண பார்வைக் கூர்மை; மற்ற நபர்களுக்கு அவரது சில நேரங்களில் கிட்டத்தட்ட வினோதமான உணர்திறன்; மற்றும் அவரது வறண்ட புத்திசாலித்தனம் மற்றும் அவரது நண்பர்களாக ஆவதற்கு போதுமான அதிர்ஷ்டசாலிகளிடம் பாதிக்கப்படாத பெருந்தன்மை ஆகியவற்றின் கலவையாகும்.

1992 இலையுதிர்காலத்தில் நான் அவருடைய வேலையை முதன்முதலில் சந்தித்தேன் திரைப்படம் எப்படி லிங்கன் சென்டரில் நடைபெற்ற புரட்சிக்குப் பிந்தைய ஈரானியத் திரைப்படங்களின் முதல் விழாவில் கட்டுரைக்கு மதிப்புள்ளதா என்று பார்க்க என்னைக் கேட்டேன். உலகத் திரைப்பட விழாக்களில் ஈரானின் சமீபத்திய சினிமா புத்திசாலித்தனத்தைப் பற்றி நான் எதுவும் கேள்விப்படாததால், நான் அங்கு பார்த்ததைக் கண்டு வியப்படைந்தேன்: மிகவும் தனித்துவமான ஆட்யூசர்களின் வரிசை, மற்றும் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக கவர்ச்சிகரமான படம். ஆனால் என்னை மிகவும் கவர்ந்த திரைப்பட தயாரிப்பாளர் மற்றும் திரைப்படம் அப்பாஸ் கியாரோஸ்தாமி மற்றும் 'க்ளோஸ்-அப்', ஒரு பிரபல திரைப்பட இயக்குனராக ஆள்மாறாட்டம் செய்ததற்காக கைது செய்யப்பட்ட ஒரு ஏழை மனிதனைப் பற்றிய அவரது 1990 மெட்டா-சினிமா தலைசிறந்த படைப்பு. நான் என் தொடங்கினேன் திரைப்படம் எப்படி மைல்கல் படத்தைப் பற்றி விவாதிக்கும் கட்டுரை, மேலும் அதைப் பற்றி எண்ணற்ற முறை எழுதியுள்ளேன் (Criterion's DVD வெளியீடு உட்பட).

கியாரோஸ்தமிக்கு 'க்ளோஸ்-அப்' ஒரு திருப்புமுனையாக இருந்தது. ஈரானின் 1979 புரட்சிக்கு முன், அவர் ஒரு தசாப்தத்தில் ஈரானின் குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களுக்கான அறிவுசார் மேம்பாட்டு மையத்தின் திரைப்படத் தயாரிப்புப் பிரிவின் தலைவராக இருந்தார், அங்கு அவர் பல அற்புதமான குறும்படங்களை உருவாக்கினார் மற்றும் நான் பின்னர் ஒரு தனித்துவமான ஈரானிய வகை: குழந்தை என்று அழைத்தேன். -மையப்படுத்தப்பட்ட திரைப்படம், இது, கியாரோஸ்தாமி கருதியது போல், 'குழந்தைகளைப் பற்றியது, ஆனால் அவசியமில்லை' என்ற வடிவமாகும். இந்த காலகட்டத்தில் 'தி டிராவலர்' மற்றும் 'தி ரிப்போர்ட்' ஆகிய இரண்டு குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களையும் அவர் செய்தார்.

புரட்சி வாருங்கள், பல ஈரானிய திரைப்பட தயாரிப்பாளர்களைப் போலவே, அவர் பதுங்கியிருந்து, புயல் கடந்து செல்லும் வரை காத்திருந்தார். இஸ்லாமிய குடியரசின் அதிகாரிகள் 80 களின் நடுப்பகுதியில் சினிமாவை புதுப்பிக்க முடிவு செய்தபோது (அயத்துல்லா கொமேனி தார்மீகக் கல்விக்கான அதன் திறனைப் பாராட்டினார்), திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களில் கியாரோஸ்தமியும் இருந்தார். புதிய ஆட்சியின் கீழ் அவரது முதல், 'நண்பரின் வீடு எங்கே?', ஒரு சிறுவன் ஒரு பள்ளித் தோழனின் வீட்டைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கும் ஒரு சிறுவனின் உதிரி, நகைச்சுவையான, கவிதைப் பிரதிபலிப்புக் கதை; இது குழந்தைகளை மையமாகக் கொண்ட திரைப்படத்தின் மிகப்பெரிய வெற்றிகரமான புரட்சிக்குப் பிந்தைய வாழ்க்கையைத் தொடங்க உதவியது, இதில் ஈரானிய சினிமாவின் முதல் பெரிய சர்வதேச பரிசான 1995 ஆம் ஆண்டு கேன்ஸில் உள்ள 'தி ஒயிட் பலூன்' படத்துக்கான கேமரா டி'ஓர் கியாரோஸ்தமியால் திரைக்கதை செய்யப்பட்டு அவரது முன்னாள் உதவியாளரால் இயக்கப்பட்டது. ஜாபர் பனாஹி .

ஆனால் 'க்ளோஸ்-அப்' என்பது அச்சை உடைத்த திரைப்படம் - அல்லது அதற்குப் பதிலாக புதிய ஒன்றைச் சேர்த்தது, திரைப்படம் மற்றும் திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களை தியானிக்கும் மற்றும் புனைகதை மற்றும் புனைகதை அல்லாத, வாழ்க்கை மற்றும் கலை ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான கோடுகளை மங்கலாக்கும் ஒரு வகையான சுய-நிர்பந்தமான திரைப்படம். என்னைப் போன்ற விமர்சகர்கள் ஈரானில், எல்லா இடங்களிலும், உலகின் பிற பகுதிகளில் உள்ள பெரும்பாலான திரைப்பட கலாச்சாரங்களைக் காட்டிலும் ஒரு வகையான சினிமா நுட்பத்தை காண வழிவகுத்தது இந்த தலைசிறந்த கலவையாகும். 'க்ளோஸ்-அப்' உலகின் தலைசிறந்த விழாக்களால் கடந்து சென்றாலும், அதன் பெருகிவரும் விமர்சனப் புகழை கேன்ஸ் புரோகிராமர்களின் ரேடாரில் கியாரோஸ்தாமி பெற்றார், மேலும் அவர் மேலும் இரண்டு திரைப்படங்களை வெளியிடும் அளவுக்கு சாமர்த்தியமாக இருந்தார். ஆன்” (1992) மற்றும் “த்ரூ தி ஆலிவ் ட்ரீஸ்” (1994), இது அவரை கேன்ஸின் முன்னணி போட்டியாளர்களில் ஒருவராக சேர்த்தது, அதே நேரத்தில் அவரது உலகளாவிய விமர்சன நற்பெயரை உறுதிப்படுத்தியது.

90களின் நடுப்பகுதியில் நான் முதன்முதலில் ஈரானுக்குச் சென்றபோது, ​​இந்த வெற்றி கியாரோஸ்தமியைச் சுற்றி ஒரு சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியிருப்பதைக் கண்டேன். ஈரானிய சினிமாக்காரர்களும் விமர்சகர்களும் அவரை சிறந்த இயக்குனராகக் கருதவில்லை என்று என்னிடம் பலமுறை சொல்லப்பட்டது. மேற்கத்தியர்கள் ஏன் மற்ற சிறந்த திரைப்பட தயாரிப்பாளர்களை விட அவரை உயர்த்தினார்கள்? இது ஒரு வகையான கலாச்சார சதி (ஈரானியர்கள் சதிகளில் பெரியவர்கள்) கடவுளுக்கு தெரியும்-என்ன முடிவை இலக்காகக் கொண்டதா? கேன்ஸ் போன்ற திருவிழாக்கள் ஆட்யூர்-மேக்கிங் பிசினஸில் உள்ளன என்பதை விளக்க முயற்சித்தேன், அவர்கள் தற்போது ஈரானில் இருந்து ஒன்றை மட்டுமே விரும்புகிறார்கள். இது கலை சார்ந்த விஷயம் அல்ல, ஒருவேளை அது இருந்திருக்க வேண்டும், ஆனால் திருவிழா பிராண்ட் உருவாக்கம்.

பின்னோக்கிப் பார்க்கையில், கியாரோஸ்தமி அடுத்து என்ன செய்தார் என்பதில் எனக்கு இன்னும் அதிக அபிமானம் இருக்கிறது. 'த்ரூ தி ஆலிவ் ட்ரீஸ்' போன்ற மற்றொரு மோசமான, மனிதநேய, சுய-பிரதிபலிப்பு திரைப்படத்தை அவர் தயாரித்திருக்கலாம் மற்றும் திருவிழா மேவன்கள் மத்தியில் அவரது பிரபலத்தை மேலும் உயர்த்தியிருக்கலாம். ஆனால், 97-ன் முற்பகுதியில் நான் அவரை தெஹ்ரானில் பார்த்தபோது, ​​அவர் முற்றிலும் மாறுபட்ட ஒன்றைப் பின்பற்றுவதை என்னால் உணர முடிந்தது. அவர் மிகவும் அழுத்தமாகத் தோன்றினார், மேலும் அவரது பணி நிலைமைகளை அரசாங்கம் கடினமாக்குவதாகக் கூறப்பட்டது. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, ஏன் என்பதை நாங்கள் கற்றுக்கொண்டோம்: அவரது புதிய படம் தற்கொலையைப் பற்றியது, இது இஸ்லாத்தின் கீழ் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. திரைப்படம் (புதிய, மிகவும் பாடல் வரிகள் கொண்ட முடிவோடு அவர் மாற்றியமைக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது) கேன்ஸுக்குச் செல்ல அனுமதிக்கப்படுமா என்ற போர் ஈரானிய அரசாங்கத்தின் மிக உயர்ந்த மட்டத்தை எட்டியது மற்றும் கடைசி நிமிடம் வரை நீடித்தது. நான் கேன்ஸுக்கு விமானத்தில் ஏறியபோது (ஒரு அறிக்கையை எழுதிய பிறகு வெரைட்டி இது ஈரானில் கியாசோடமியின் நிலையை உயர்த்தப் பயன்படுத்தப்பட்டது), படம் வெளியாகுமா என்பது இன்னும் தெளிவாகத் தெரியவில்லை.

பின் வந்தவை, நிச்சயமாக, சினிமா வரலாற்றின் ஒரு பிரபலமான நாடகப் பகுதி: ' செர்ரியின் சுவை ,” மிகவும் இருண்ட ஆனால் மர்மமான திரைப்படம், தன்னைத்தானே அழிப்பதை நோக்கிய ஒரு நல்ல நிலையில் உள்ள மனிதனின் சுழல், கேன்ஸில் நுழைந்து பாம் டி'ஓரை வென்ற முதல் ஈரானிய திரைப்படம் என்ற பெருமையைப் பெற்றது. அது குறிப்பாக பிரெஞ்சுக்காரர்களிடமிருந்து ஹோசன்னாக்களை ஈர்த்தாலும், அது விமர்சகர்களால் உலகளவில் விரும்பப்படவில்லை. இடையே திரையிடலுக்குப் பிந்தைய விவாதம் ரோஜர் ஈபர்ட் (கான்) மற்றும் ஜொனாதன் ரோசன்பாம் மற்றும் டேவ் கெஹ்ர் (சார்பு) படத்தின் கதையின் ஒரு பகுதியாகவே இருக்கிறார்கள்.

ஒரு எளிய காரணத்திற்காக நான் அந்த விவாதங்களில் எதிலும் பங்கேற்கவில்லை என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்: தொடங்குவதற்கு 'செர்ரியின் சுவை' என்ன செய்வது என்று எனக்கு முழுமையாகத் தெரியவில்லை. இது இயக்குனரின் பணியுடனான எனது உறவில் ஒரு திருப்புமுனையைக் குறித்தது. முன்பெல்லாம், அவருடைய படங்களைப் பற்றி எழுதுவதும், பல வருடங்களாக அவற்றைப் படிப்பதும், அவர் ஒரு கலைஞன் என்றால் என்ன என்பதை நான் அறிந்திருந்தேன். ஆனால் “டேஸ்ட் ஆஃப் செர்ரி”யில் தொடங்கி ஒவ்வொரு புதிய படமும் என் எதிர்பார்ப்புகளை குழப்பியது. கடைசியாக சமீபத்திய கியாரோஸ்தமியை சரிசெய்வதற்கு நாட்கள், வாரங்கள், மாதங்கள் அல்லது வருடங்கள் ஆனது. 'க்ளோஸ்-அப்' என்பது அதன் அர்த்தங்களில் பல அடுக்குகளைக் கொண்டிருந்தது, ஆனால் முதல் பார்வையில் நான் அதை உணர்ந்தேன். 'டேஸ்ட் ஆஃப் செர்ரி' மற்றும் 'தி விண்ட் வில் கேரி அஸ்' (2000), மறுபுறம், அந்தப் படத்திற்கு சமமான மாஸ்டர்வொர்க்குகள் என்று நான் கருதினேன், ஆனால் ஆரம்பப் பார்வையில் அவர்கள் என்னைக் குழப்பிவிட்டார்கள் - மேலும் கியாரோஸ்தமி பற்றிய எனது புரிதலை மறுசீரமைக்குமாறு கோரினர். மீண்டும்.

ஒரு திரைப்படத்தைப் பார்த்த ஓரிரு மணி நேரங்களுக்குள்ளேயே நியாயமான தீர்ப்புகளை வழங்குவதற்கு அதிக அழுத்தம் கொடுக்கப்படும் விமர்சகர்களுக்கு, இத்தகைய தடைகள் எவ்வளவு அருவருப்பானவையோ அவ்வளவு மதிப்புமிக்கவை. இறுதியில், சிறந்த கலைஞர்களுக்கு நேரம், பொறுமை, சிந்தனை, எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, ஒரு நுகர்வுத் துகள்கள் ஒன்றின் பின் ஒன்றாக இருப்பதைக் காட்டிலும், இயற்கையாகவே பரிணாம வளர்ச்சியடையும் முழுமையாய் தங்கள் வேலையைப் பார்க்கும் விழிப்புணர்வு தேவைப்படுபவர்களாக இருந்தால் என்ன செய்வது? கியாரோஸ்தமியின் மகத்துவத்தை விவரிப்பதற்கான ஒரு வழி அதுதான். தன்னை வரையறுத்த எந்த அளவுருக்களிலும் ஓய்வெடுக்காமல், தன்னைச் சுற்றி உலகம், அதிகாரிகள், விமர்சகர்கள், அபிமானிகள் மற்றும் அவரே கூட வகுத்திருந்த எல்லைகளைத் தாண்டி, தன்னைத்தானே சவால் செய்துகொண்டே இருந்தவர் கலைஞர்.

மேற்கத்திய நாடுகளில், அத்தகைய மனப்பான்மைக்கு ஒருவரின் தொழிலுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு தைரியம் தேவைப்படலாம், ஆனால் ஈரானில் அதற்கு உண்மையான தைரியம், நம்பமுடியாத சகிப்புத்தன்மை மற்றும் உறுதியான உறுதிப்பாடு தேவை. கியாரோஸ்தமி தனது கடைசி இரண்டு அம்சங்களை ஈரானுக்கு வெளியே செய்திருந்தாலும், அவர் தனது கலையை ஈரானிய கலாச்சாரத்தில் உறுதியாக வேரூன்றியதாக எப்போதும் கருதினார்; முற்றிலும் காஸ்மோபாலிட்டன் என்றாலும், அவர் ஒரு வெளிநாட்டவராக மாற நினைத்ததில்லை. அவரது வாழ்க்கை முழுவதும், அவர் அரசாங்கத்துடனான தனது உறவில் மிகவும் தந்திரமான கயிற்றில் நடந்தார், மேலும் அவர் உயிர் பிழைத்ததே அவரது வெற்றியாகும்.

கேன்ஸில் கியாரோஸ்தமி ஏறத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்தே, அவர் ஒருவித 'உலக' ஆசிரியராகக் காணப்பட்டார், மேலும் அவரது பணி மேற்கத்திய நவீனத்துவம் மற்றும் அதன் பின்விளைவுகளின் அடிப்படையில் புரிந்து கொள்ளப்பட்டது. ஆனால் அந்த வேலையைச் சந்திப்பதில் எனக்குக் கிடைத்த பெரிய அதிர்ஷ்டம் என்னவென்றால், ஈரானில் நியாயமான நேரத்தைச் செலவழிக்க வேண்டியிருந்தது, அதனால் அவரை முக்கியமாக கோடார்ட், பெர்க்மேன் மற்றும் தர்கோவ்கியுடன் பார்க்காமல், கிளாசிக்கல் பாரசீக கலைஞர்களுடனான அவரது தொடர்புகளைப் பற்றி யோசித்தேன். உமர் கயாம், ரூமி மற்றும் ஹஃபீஸ் மற்றும் ஈரானிய நவீனர்களான சோஹ்ராப் செபேரி மற்றும் ஃபோர்க் ஃபரோக்சாத் போன்றவர்கள். பாரசீக கலாச்சாரம் இன்னும் பெரும்பாலான மேற்கத்தியர்களுக்கு ஒரு பரந்த டெர்ரா மறைநிலையாகும், மேலும் அதைக் கண்டுபிடிப்பது ஒரு வாழ்க்கையை மாற்றும் சாகசமாகும், கியாரோஸ்தமியின் பணியின் ஆழமான அடுக்குகளையும் தாக்கங்களையும் தேடும் எவருக்கும் நான் தொடர்ந்து வலியுறுத்துகிறேன்.

கேன்ஸில் 'டேஸ்ட் ஆஃப் செர்ரி' வெற்றி பெற்ற பிறகு, கியாரோஸ்தாமியைப் பின்தொடர்ந்து ஈரானுக்குச் சென்று கோடையின் பெரும்பகுதியை அவருடன் கழித்தேன். என்னுடன் டேப் ரெக்கார்டரின் முன் உட்காருவதில் அவர் தொடர்ந்து தாராளமாக இருந்தார், மேலும் ஒரு நாள் கோக்கர் முத்தொகுப்பு (“நண்பரின் வீடு எங்கே?” “மற்றும் வாழ்க்கை செல்கிறது” மற்றும் “ஆலிவ் வழியாக” என்ற தொலைதூர கிராமப்புற பகுதிக்கு என்னை அழைத்துச் செல்ல முன்வந்தார். மரங்கள்”) படமாக்கப்பட்டது. நிலநடுக்கத்தால் அழிக்கப்படும் வரை அந்த இடம் ஒரு புகோலிக் கிராமமாக இருந்தது, இது முத்தொகுப்பின் இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது படங்களை மரணத்தை நினைவூட்டுகிறது. ஆனால் அது வேலைகளை நோயுற்றதாக ஆக்குவதில்லை: மாறாக, உண்மையில். கியாரோஸ்தாமியின் திரைப்படங்கள் பெரும்பாலும் இருத்தலுக்கும் அதன் எதிர்நிலைக்கும் இடையில் கத்தி முனையில் சமநிலையில் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது, ஆனால் எப்போதும் மறைமுகமாக தெளிவு மற்றும் வாழ்க்கையின் பக்கவாட்டில் முடிவடைகிறது. நான் அவருடைய புகைப்படங்களைப் பார்க்கும்போது அவர் என்னை எவ்வளவு துல்லியமான புரிதலுடன் பார்த்தாரோ, அதே போல அவருடைய படங்களும் உலகைப் பார்க்கின்றன. அன்று, கோக்கரின் எச்சத்தில், அவர் அழிவைக் கண்டார், ஆனால் நான் யாரையும் பார்த்தது போல் மகிழ்ச்சியாகவும், உயிருடனும், குழப்பமாகவும் இருந்தார். ஊடகம் அதன் எஜமானர்களை நினைவில் வைத்திருக்கும் வரை அந்த வாழ்க்கை அவரது படங்களில் கவிதை மற்றும் தத்துவ சான்றாக இருக்கும்.

Patrick Z. McGavin எழுதிய அப்பாஸ் கியாரோஸ்தமிக்கு இரங்கல் செய்தியை இங்கே படிக்கலாம்
கியாரோஸ்தமியின் சினிமாவுக்கு RogerEbert.com பங்களிப்பாளர்களின் அஞ்சலியை இங்கே படிக்கலாம்