கெவின் டேவிஸ் மூலம்

கெவின் டேவிஸ் ஒரு சிகாகோ எழுத்தாளர் ஆவார். பொது எதிரிகள் .' அவரது மனைவி, நடிகை மார்டி சாண்டர்ஸ், பயோகிராப்பில் காசாளராக நடிக்கிறார். இந்த நினைவு முதலில் சிட்டி டாக் இதழில் வெளிவந்தது.

1934-ல் ஒரு குளிர் ஜனவரி நாளில், என் தாத்தா ஜான் டிலிங்கரை சுட்டுக் கொன்றார். சோல் 'டிக்ஸி' டேவிஸ், அந்த மோசமான வங்கிக் கொள்ளைக்காரன் முன் தன்னை நிலைநிறுத்தி, தனது ஸ்பீட் கிராஃபிக் 4-x-5 கேமராவைக் குறிவைத்து படம் எடுத்தார். கைவிலங்கிடப்பட்டு போலீஸ் காவலில் இருந்த டிலிங்கர், இன்னும் சில புகைப்படங்களை எடுக்கட்டும், பிறகு போதும் என்றார். 'இந்தப் படங்களை எடுப்பது என்னைப் பயமுறுத்தும்' என்று டிலிங்கர் கூறினார்.

டிலிங்கர் நல்ல மனநிலையில் இல்லை. அவரும் அவரது கும்பலைச் சேர்ந்தவர்களும் அரிஸ், டியூசனில் பிடிபட்டனர். சிகாகோ டெய்லி டைம்ஸின் புகைப்படக் கலைஞரான எனது தாத்தா சோல், அமெரிக்காவின் மோஸ்ட் வான்டட் ஃப்யூஜிடிவ் உடன் விமானத்தில் சென்று கொண்டிருந்தார். போலீஸ் டிலிங்கரை சிகாகோவிற்கு அழைத்து வருவதாகவும், விமானங்களை மாற்றுவதற்காக செயின்ட் லூயிஸில் நிறுத்துவதாகவும் அவருக்குத் தகவல் கிடைத்தது. அவர் அந்த விமானத்தில் ஏறுவதற்காக செயின்ட் லூயிஸுக்குச் சென்றார், மற்ற நிருபர்களோ புகைப்படக்காரர்களோ ஏற முடியாதபடி காலி இருக்கைகளையெல்லாம் வாங்கினார்.

'திரு. டில்லிங்கர்,” சோல் விமானம் புறப்பட்ட பிறகு இடைகழியில் நடந்து சென்றார்.

'என்ன வேண்டும்?' டிலிங்கர் குரைத்தார்.

“கப்பலில் நான் மட்டுமே கேமராமேன். எனக்கு ஒரு இடைவெளி வேண்டும்.

'என்ன வேண்டும்?' டிலிங்கர் மீண்டும் கேட்டார்.

'எனக்கு சில படங்கள் வேண்டும்.'

'சரி, குழந்தை, மேலே சென்று சுடவும்.'

சோல் படங்களை படம்பிடித்து டிலிங்கருடன் அவரது கைது பற்றி உரையாடினார். டிலிங்கர் தலைவலி பற்றி புகார் செய்தார். சோல் அவருக்கு ஆஸ்பிரின் மற்றும் தண்ணீரைக் கொடுத்தார். அவர்கள் சிகாகோவிற்கு வந்த நேரத்தில், அவர்கள் ஒரு நல்ல உறவை வளர்த்துக் கொண்டனர், டிலிங்கர் சுதந்திரமாக பேசினார்.

இதன் விளைவாக டெய்லி டைம்ஸில் பிரத்யேக முதல் பக்க கதை மற்றும் புகைப்படங்கள் மற்றும் சிகாகோ பத்திரிகையின் சிறந்த ஸ்கூப்களில் ஒன்றாகும். அந்தச் சந்திப்பின் விவரங்களும் உரையாடல்களும் ஜன. 31, 1934 அன்று என் தாத்தாவின் நாளிதழ் கணக்கிலிருந்து நேரடியாக வந்தது.

சிகாகோ செய்தித்தாள்களின் புகழ்பெற்ற நாட்களில் சோல் டேவிஸ் ஒரு புகைப்பட பத்திரிக்கையாளராக இருந்தார், முரட்டுத்தனமான மற்றும் டம்பிள், ட்ரெஞ்ச்-கோட் அணிந்த, ஃபெடோரா-விளையாட்டு நிருபர்கள், குண்டர்கள், பிரபலங்கள், அரசியல்வாதிகள் மற்றும் நகரத்தை துரத்திச் செல்லும் நிஜ வாழ்க்கையின் கதாபாத்திரம். செம்புகள். டேவிஸின் மூன்று தலைமுறைகளை பத்திரிகையாளர்களாக ஆக்குவதற்கு இது ஒரு சகாப்தம்.

நானும், தாத்தாவும், அப்பாவும், செய்தி வியாபாரத்தில் மயங்கி, சாட்சியமளிக்கும் வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும் என்ற எண்ணத்தால், இடங்களுக்குச் செல்ல அனுமதி பெற்று, மக்களிடம் பேசி, யாராலும் கேட்க முடியாத கேள்விகளைக் கேட்டு, பிறகு பகிர்ந்துகொண்டோம். மற்றவைகள். ஒரு பெரிய கதையின் காட்சிக்கு விரைந்த ஒரு கணத்தில் அட்ரினலின் வரவழைக்கப்படும், வரவிருக்கும் காலக்கெடுவை எதிர்கொண்டு, அடுத்த நாள் காலையில் எங்கள் கதைகள் அல்லது படங்களை அச்சில் பார்ப்பது போன்ற உயர்ந்த வாழ்க்கைக்கு நாங்கள் அடிமையாகிவிட்டோம். அப்போதும் இப்போதும் அப்படி எதுவும் இல்லை.

சோல் டேவிஸ், ஒரு ரஷ்ய குடியேறியவர், குடும்பத்தில் முதல் செய்தியாளர் ஆனார். அவர் சிகாகோ ஜர்னலில் நகல் பையனாகத் தொடங்கினார், பின்னர் சிகாகோ ட்ரிப்யூன், சிகாகோ ஹெரால்ட் மற்றும் எக்ஸாமினர், நியூயார்க் டெய்லி நியூஸ், சிகாகோ டெய்லி டைம்ஸ் மற்றும் சிகாகோ சன்-டைம்ஸ் ஆகியவற்றில் பணியாற்றினார்.

ஒரு புகைப்பட பத்திரிக்கையாளராக அவர் சிகாகோவின் சில பெரிய செய்திகள் மற்றும் செய்தி தயாரிப்பாளர்களுக்கு முன் இருக்கை வைத்திருந்தார், அல் கபோன் போன்ற பிரபலங்களின் படங்களை எடுத்தார். சார்லி சாப்ளின் , சார்லஸ் லிண்ட்பெர்க், ருடால்ப் வாலண்டினோ மற்றும் ஷெர்லி டெம்பிள் மற்றும் ஜோ லூயிஸ், ஜாக் டெம்ப்சே, பேப் ரூத் மற்றும் பென் ஹோகன் போன்ற விளையாட்டுப் பிரமுகர்கள். 1928 ஆம் ஆண்டில், சிகாகோ காவல்துறையினருக்கும் ரயில் கொள்ளைக்காரன் சார்லஸ் “லிம்பி” கிளீவருக்கும் இடையே நடந்த துப்பாக்கிச் சூட்டின் படங்களைப் பெற அவர் தனது உயிரைப் பணயம் வைத்தார். அவர் கெய்ரோ, இல்லத்தில் ஏற்பட்ட வெள்ளத்தை மூடி, குழந்தைகளை மீட்க உதவினார். அவர் குட்டிகள், வெள்ளை சாக்ஸ் மற்றும் கரடிகளை மூடினார்.

சோல் டேவிஸ் வாழ்க்கையை நேசித்தார் மற்றும் செய்தித்தாள் வணிகத்தை நேசித்தார். அவர் ஒரு கூர்மையான ஆடை அணிந்தவர், அவர் மிருதுவான, மோனோகிராம் செய்யப்பட்ட சட்டைகள் மற்றும் இஸ்திரி செய்யப்பட்ட ஹாங்கிகளுடன் அழகான சூட்களை அணிந்து வேலைக்குச் சென்றார். அவர் ஒவ்வொரு 10 நாட்களுக்கும் முடி வெட்டுதல் மற்றும் நகங்களை செய்து கொண்டார் மற்றும் சாய்ந்த ஃபெடோராவை அணிந்திருந்தார். அவர் தாமதமாக வெளியில் இருந்தார், சில சமயங்களில் பல நாட்கள் சென்றுவிடுவார். செய்திகளைத் துரத்தும்போது தனது காரை நடுத்தெருவில் விட்டுச் செல்வதில் இருந்து பணம் செலுத்தப்படாத நூற்றுக்கணக்கான பார்க்கிங் டிக்கெட்டுகள் அவரிடம் இருந்தன, மேலும் அவருக்கு நூற்றுக்கணக்கான நண்பர்கள், போலீஸ்காரர்கள் முதல் குண்டர்கள் வரை இருந்தனர்.

என் அப்பா சிறுவனாக இருந்தபோது, ​​என் தாத்தா பணியின்போது அவரை ஊர் சுற்றி வருவார். அவர்கள் பேஸ்பால் விளையாட்டுகள், குத்துச்சண்டை போட்டிகள், குற்றக் காட்சிகள், பந்தயப் பாதைகள் மற்றும் புக்கி மூட்டுகளுக்குச் செல்வார்கள். என் அப்பா தனது வாழ்க்கையின் நேரத்தை தனது அப்பாவுடன் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார். 'நான் அவரைப் போல இருக்க விரும்பினேன். நான் அந்த உலகில் வாழ விரும்பினேன்” என்று என் அப்பா என்னிடம் கூறினார். 'நான் வணிகத்தில் முற்றிலும் ஈர்க்கப்பட்டேன்.'

என் தாத்தா ஒரு போன் செய்து என் அப்பாவுக்கு ட்ரிப்யூனில் காப்பி பாய் வேலை கிடைத்தது. என் அப்பா அதை விரும்பினார். அவர் தனது பணிமாற்றத்திற்குப் பிறகு நீண்ட நேரம் செய்தி அறையில் சுற்றித் திரிவார், நிருபர்கள் மற்றும் மீண்டும் எழுதுபவர்கள் மேசையில் வேலை செய்வதைப் பார்த்துக் கேட்பார். அவர் இராணுவத்தில் இருந்தபோது, ​​​​என் தந்தை டெக்சாஸில் உள்ள ஃபோர்ட் பிளிஸ்ஸில் அடிப்படை செய்தித்தாளின் சிறப்பு ஆசிரியராக இருந்தார், மேலும் காளைச் சண்டை பத்தியும் வைத்திருந்தார். பின்னர் அவர் சிகாகோவின் புகழ்பெற்ற சிட்டி நியூஸ் பீரோவில் பணியாற்றினார் மற்றும் எல் பாசோ ஹெரால்டு போஸ்ட்டின் நிருபராக பணியாற்றினார். எவ்வாறாயினும், அவரது உண்மையான ஆர்வம் புனைகதை எழுதுவதாகும், மேலும் அவர் இறுதியில் செய்தி வணிகத்திலிருந்து வெளியேறினார்.

என் தாத்தா மற்றும் அப்பாவின் நரம்புகளில் ஓடிய மை என்னுள் பலமாக துடித்தது. வாழ்க்கையைப் பார்க்கவும் அதைப் பற்றி எழுதவும் நான் அங்கு செல்ல விரும்பினேன். நான் இளைஞனாக இருந்தபோது, ​​என் அப்பா மஞ்சள் நிற செய்தித்தாள்களையும், தாத்தா சோலின் புகழ்பெற்ற படங்களின் உடையக்கூடிய பழைய அச்சிட்டுகளையும் காட்டினார், இது என் கற்பனையைத் தூண்டியது. எங்கள் குடியிருப்பில் எப்போதும் செய்தித்தாள்கள், பத்திரிகைகள் மற்றும் புத்தகங்கள் நிறைந்திருக்கும். நான் என்னால் முடிந்தவரை படித்தேன், என்னை கற்பனை செய்து அறிக்கை எழுதுகிறேன். 'நீங்கள் எழுத விரும்பினால், நீங்கள் படிக்க வேண்டும்' என்று என் தந்தை அடிக்கடி என்னிடம் கூறினார்.

என் அப்பா வீட்டில் ஒரு ஃப்ரீலான்ஸ் பத்திரிக்கையாளராகவும் நாவலாசிரியராகவும் பணிபுரிந்தபோது, ​​1928 ஆம் ஆண்டு அண்டர்வுட் ஸ்டாண்டர்ட் தட்டச்சுப்பொறியில் அவர் சத்தமிடுவதை நான் கேட்டேன், சிகரெட் புகை மற்றும் ஜாஸ் பின்னணியில் இசைக்கப்பட்டது. அவரும் என் அம்மாவும் மற்ற எழுத்தாளர்கள் மற்றும் பத்திரிகையாளர்கள் கூடும் இடங்களில் கதைகள் சொல்லி இரவு வெகுநேரம் வரை பேசிக்கொண்டு விருந்து வைப்பார்கள். நான் சுற்றி நின்று கேட்பேன். நான் அவர்களைப் போல இருக்க விரும்பினேன்.

அதனால் பத்திரிகை நிருபரானேன். நான் புளோரிடாவிலும் பின்னர் சிகாகோவிலும் ஒரு ஃப்ரீலான்ஸ் பத்திரிக்கையாளராகப் பணிபுரிந்தேன், நான் கற்பனை செய்த வாழ்க்கையை வாழ்ந்தேன், மேலும் பல வழிகளில் அதற்கு அப்பால். மண்டல வாரியக் கூட்டங்கள் மற்றும் அரசியல் பிரச்சாரங்கள் முதல் விமான விபத்துகள் மற்றும் பல கொலைகள் வரை அனைத்தையும் நான் உள்ளடக்கினேன். நான் வெள்ளை மாளிகையிலும் பெவர்லி ஹில்ஸிலும், சிகாகோவின் பொது-வீடு திட்டங்களுக்குள்ளும், மியாமி தெருக்களில் எரிப்பு மற்றும் கொள்ளையடிப்புகளுக்கு இடையேயும் பணிகளில் ஈடுபட்டுள்ளேன். பத்திரிக்கையாளராக இருந்ததால் பெரும்பாலான மக்கள் பார்த்திராத இடங்களுக்கு என்னை அழைத்துச் சென்றார்.

எனது தாத்தா தனது ஸ்பீட் கிராஃபிக் மூலம் ஊர் சுற்றிக் கொண்டிருந்த நாட்களில் இருந்து பத்திரிகைத்துறை வளர்ச்சியடைந்துள்ளது. நான் வூட்வார்ட் மற்றும் பெர்ன்ஸ்டைன் ஆகியோரால் ஈர்க்கப்பட்ட ஒரு தலைமுறையிலிருந்து வந்தவன், எங்கள் அரசாங்கத்தை கேள்வி கேட்ட பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் நீண்ட காலமாக பொது விசாரணையில் இருந்து தப்பிய அந்த நிறுவனங்கள். என்னைப் பொறுத்தவரை, பத்திரிகை அநீதியை வெளிப்படுத்தவும், குரல் கொடுக்காதவர்களுக்கு குரல் கொடுக்கவும், மாற்றத்தை ஏற்படுத்தவும் ஒரு வாய்ப்பாக மாறியது.

என் தாத்தாவை நான் ஒருபோதும் அறிந்திருக்கவில்லை, ஏனென்றால் எனக்கு 3 வயதாக இருந்தபோது அவர் இறந்துவிட்டார். நாங்கள் சிறந்த நண்பர்களாக இருந்திருப்போம். நான் ஒரு இளம் நிருபராக இருந்தபோது அவர் சுற்றி இருந்திருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன், அதனால் நாங்கள் கதைகளை வர்த்தகம் செய்யலாம் மற்றும் செய்தியாளர்களாக இருக்கும் எங்கள் அன்பைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாம். நான் அவரைப் போலவே நிறைய மாறினேன், நானும் என் தந்தையைப் போலவே மாறினேன். நாங்கள் மூவரும் மனித நிலையை அவதானிக்க வேண்டும், தீவிரமாக வாழ வேண்டும், கதைசொல்லிகளாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் நம்மை விட பெரிய விஷயத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தால் இணைக்கப்பட்டோம். என் தாத்தா உலகத்தை படங்கள் மூலம் கைப்பற்றினார்; என் தந்தையும் நானும் வார்த்தைகளால். ஏதோ நம் ஆன்மாவைத் தூண்டி அதைச் செய்ய வைத்தது. நாம் வேறு எதுவும் செய்திருக்க முடியாது என்று நினைக்கிறேன். தாத்தா சோல் பெருமைப்படுவார் என்று நினைக்கிறேன்.

இயக்குனருடன் ரோஜர் ஈபர்ட்டின் நேர்காணலைப் பார்க்கவும் மைக்கேல் மான் இங்கே .

விரிவாக்கப்பட்ட டிரான்ஸ்கிரிப்ட் இங்கே .