ஒரு குடும்பத்தின் கலாச்சார அதிர்ச்சியின் பயணம் பல ஆண்டுகளாக விரிந்து பல்வேறு உறுப்பினர்களின் வாழ்க்கை, 'Acasa, My Home' என்பது மேற்கோள்-மேற்கோள் நாகரீகமாக இருப்பதால் என்ன சுதந்திரம் இல்லை என்பதைப் பற்றியது. இயக்குனர் ராடு சியோர்னிசியூக் ஒரு குடும்பத்தை ருமேனிய சதுப்பு நிலத்தில் இருந்து தனிமைப்படுத்தப்பட்ட உலகத்திலிருந்து அகற்றும்போது, ​​அதிகாரத்துவம் அவர்களின் நிலத்தை ஒரு மாநில பூங்காவாக மாற்றி, நகரத்திற்கு இடம்பெயரும்படி கட்டாயப்படுத்திய பிறகு, அவர்களுக்கு என்ன நடக்கும் என்பதற்கான காலவரிசையை தொகுத்துள்ளார். டாக்கின் 86 நிமிட ரன்-டைமில் சில குடும்ப உறுப்பினர்களின் வாழ்க்கை வெகுவாக மாறுவதால், நவீன சமுதாயத்துடன் ஒத்துப்போவதில் இயற்கையானவற்றுடன் திரைப்படம் மல்யுத்தம் செய்கிறது.

'ஆகாசா, என் வீடு' நல்லிணக்க தருணங்களுடன் தொடங்குகிறது. சதுப்பு நிலத்தில் விளையாடும் வெவ்வேறு வயதுக் குழந்தைகள், நாணல் மற்றும் சேற்றில் ஒருவரையொருவர் சமாளிக்கிறார்கள். அவர்களின் வீடு, ஒரு ஏரியிலிருந்து வெகு தொலைவில் இல்லை, குப்பைகளால் மூடப்பட்டிருக்கும் மற்றும் யாருக்குத் தெரியும், அது வாழத் தகுதியற்றதாகத் தெரியவில்லை - இரண்டு பெற்றோர்கள் மற்றும் எண்ணற்ற விலங்குகளுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப்பட்ட நாணல்களுக்கு மத்தியில் ஒரு குடில். இன்னும், எனச்சே குடும்பத்தில் எவரும் இந்த இருப்பில் சிக்கியிருப்பதாக உணரவில்லை; அவர்களில் சிலர் இந்த இடத்தை தங்கள் வாழ்க்கையாக மட்டுமே அறிந்திருக்கிறார்கள். மகன்களில் ஒருவர் தண்ணீரில் மீன்பிடிப்பதை Ciorniciuc இன் கேமரா படம்பிடிக்கும் போதெல்லாம், ஒரு அற்புதமான படம் வெளிப்படுகிறது: முன்புறத்தில், ஒரு சிறுவன் இருளில் மீன்பிடிக்கிறான், அவனுக்கு தண்ணீரில் பார்க்க உதவும் ஒளிரும் விளக்கு மட்டுமே. பின்னணியில், ஒளிரும் புகை அடுக்குகள் ஒருவருக்கொருவர் அருகில் நிற்கின்றன, தொலைவில் இருக்கும் ஒரு உலகின் ஒரு பகுதி, ஆனால் நாம் குடும்பத்தை ஆக்கிரமிப்பதை உணர முடியும்.

இந்த ஆண்டின் தொடக்க இரவுப் படம் போல” ஓவியர் மற்றும் திருடன் ,” இந்த வகையான ஆவணப்படம், சவாரி செய்யும் போது பெரும்பாலானவற்றை உணர்கிறது, மேலும் அதன் பாடங்கள் எவ்வாறு மாறிவிட்டன என்பதைப் பற்றிய அதன் பெரிய புள்ளிகளைச் செய்ய, திடீரென்று ஆனால் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய நேரத்தைப் பயன்படுத்துகிறது. இந்த ரிவெட்டிங் படத்தில் உள்ளவர்கள் நிறைய மாறுகிறார்கள் (அது எப்படி என்று குறிப்பிடுவது ஒரு அவதூறாக இருக்கும்), ஆனால் குடும்பம் ஒரு யூனிட் (ஒன்பது குழந்தைகள்) என்பதில் இருந்து வேறுபட்டது, சில உறுப்பினர்கள் தங்கள் சொந்த வளைவுகளைப் பெறுவதில் ஒன்றாக ஒட்டிக்கொள்கிறார்கள். முன்னதாக திரைப்படத்தில், மந்தமான தந்தை கிகா தனது பெரிய 'காட்சிகளில்' ஒன்றில், பூங்கா அதிகாரிகளுக்கு முன்பாக, எதிர்ப்பில் தீக்குளிக்குமாறு மிரட்டுகிறார்; பின்னர் அவர் ஒரு பின்னணி கதாபாத்திரமாக குறைக்கப்பட்டபோது, ​​​​கிகா ஒரு படுக்கையில் படுத்துக் கொள்கிறார், கத்துவதற்கான அவரது திறனைப் போலவே சக்திவாய்ந்தவர்.

'Acasa, My Home' கல்வியின் நன்மையையும் சித்தரிக்கிறது, Gica சிலவற்றைப் பெற்றது, ஆனால் பின்னர் படிப்பறிவற்ற ஒன்பது குழந்தைகளை வளர்த்தது. ('குழந்தைகளாகிய உங்களுக்கு இந்த மலம் தேவையில்லை,' என்று சதுப்பு நிலத்தில் ஒரு ஆரம்ப காட்சியில், புதிதாக நன்கொடையாக வழங்கப்பட்ட புத்தகத்தை அவர் குடிசையின் ஒரே அடுப்பில் எறிந்தபோது, ​​கிகா கூறுகிறார்.) சிறுவர்கள் படிக்கவும் எழுதவும் கற்றுக்கொள்வதை நாம் பார்க்கிறோம். அவர்களுக்கு என்ன வாய்ப்புகள் திறக்கப்படுகின்றன என்பதற்கு சிக்கலான முக்கியத்துவம் உள்ளது. சதுப்பு நிலத்தில் இருந்து தொடர்ந்து வரும் பாத்திரங்கள் காரணமாக குடும்பத்தில் பெண்களுக்கு ஆண்களுக்கு நிகரான வாய்ப்புகள் எப்படி வழங்கப்படுவதில்லை என்பதை, எனச்சேவின் புதிய அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் உள்ள பெண்கள் மீது குறிப்பிட்ட கவனம் செலுத்தப்படாமல் இருப்பதும் படம் குறிப்பிடுகிறது. படத்தின் 'ஹீரோ' மிஹேலா என்ற சமூக சேவகர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. குடும்பத்தையும் அதிகாரத்துவத்தையும் கட்டுக்குள் வைத்திருக்க அவள் உதவுகிறாள்.

ஒரு ஆசிரியராக Ciorniciuc-ன் அணுகுமுறையானது, வெவ்வேறு சகோதரர்கள் இந்த கலாச்சார அதிர்ச்சியுடன் எவ்வாறு தங்கள் வயதுக்கு இணையாக இருக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றிய தகவல்களைப் பெரிதும் வழிநடத்துவதாகும், வெவ்வேறு அனுபவங்களைப் பட்டியலிடுவது போல (அவர்கள் காவல்துறையை எதிர்கொள்வது அல்லது திரை கலாச்சாரத்தை எதிர்கொள்வது போன்றவை) . எப்போதாவது, Ciorniciuc குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு இடையே ஒரு சுருக்கமான விவாதத்தை உள்ளடக்கியது, இது படத்தின் பல யோசனைகளை மேசையில் வைக்கிறது. ஒரு மகன் Gicaவுக்கு எதிராகக் கிளர்ச்சி செய்வது போல, அவர்கள் தனிமையில் வாழ்ந்தபோது தன் குழந்தைகளுக்கு வழங்கவில்லை. குடும்பம் அனைவரும் ஒன்றாக வளரவில்லை, மேலும் அவர்களின் கலாச்சார அதிர்ச்சியின் விளைவுகள் பெரும்பாலும் கவர்ச்சிகரமானவை.

ஆயினும்கூட, நீங்கள் மாற்றத்திற்காக வரும் மக்களைப் பார்க்கும் உணர்ச்சிப் பயணத்தை திரைப்படம் வழங்கினாலும், எனச்சேவின் தொடர்ச்சியான கண்டுபிடிப்புகள் உலகைப் புதிய வழியில் பார்க்க எங்களுக்கு உதவாது. முடிவானது சமச்சீராக இருக்கும். இந்த ஆவணப்படம், இயற்கை மற்றும் வளர்ப்பு, அல்லது நவீன சமூகத்தின் நிலைமைகளை மக்கள் புரிந்துகொள்வதைப் பார்ப்பது பற்றிய முடிவில்லாத விவாதத்திற்கு ஒரு காரணமாக இருப்பதை மக்கள் உடனடியாக கற்பனை செய்து பார்க்க முடிகிறது. ஆனால் அது உங்களை விட்டு எங்கு சென்றாலும், 'Acasa, My Home' இறுதியில் பல வெளிப்புற மற்றும் உள் மாற்றங்களை Enaches க்காக வெளிப்படுத்துகிறது, அதன் ஏராளமான பறக்கும்-சுவரில் உள்ள பத்திகள் தங்களைத் தாங்களே பேசிக்கொள்ள முடியும்.

உலக சினிமா ஆவணப்பட வகையிலும் போட்டியிடுகிறது, “ வெனிசுலாவில் ஒருமுறை ” காங்கோ மிராடோர் என்ற சிறிய கிராமத்தின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றியது, இது ஒரு காலத்தில் சலசலப்பான மீன்பிடி மையமாகும், இது தண்ணீரின் மீது கட்டப்பட்ட வீடுகளைக் கொண்டுள்ளது. ஒவ்வொருவரும் அவர்களது குடிசைத் தீவுகளில் சுற்றித்திரிவது, இரவில் விருந்து வைப்பது, அல்லது படகு வழியாக ஒருவரையொருவர் சந்திப்பது போன்ற திரைப்படக் காட்சிகள் அனைத்தும் குறிப்பிடுவது போல், கிராமம் பெருமை வாய்ந்த குடிமக்களால் நிறைந்துள்ளது. Anabel Rodríguez Ríos's ஆவணப்படம் ஒரு முதியவரின் பாடல்களால் அன்புடன் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, அவர் கிட்டார் இசைத்து விசித்திரமான பாடல்களைப் பாடுகிறார், சில சமயங்களில் பார்வையாளரை தனக்காகவும் வெனிசுலாவுக்காகவும் மிகவும் வளமான வாழ்க்கைக்கு ஈர்க்கிறார். சிறிய இடங்களை அரசாங்கம் எப்படி மறக்க முடியும் என்ற ஏக்க உணர்வை இந்த நுண்ணியத்தில் சேர்த்து, அவற்றை அழுக விடுகிறார்.

ரியோஸ் வெனிசுலாவின் இந்த தொலைதூரப் பகுதியில் உள்ள மக்களுக்கு அதிக அணுகலைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் வழக்கமான நாட்களில் அல்லது சிறப்பு சந்தர்ப்பங்களில் அவர்களைப் பிடிக்க அதிக நேரம் செலவிடுகிறது. அவரது மையக் கதாபாத்திரங்களில் ஒன்று நடாலி என்ற ஆசிரியை, அவர் தன்னிடம் உள்ள வரையறுக்கப்பட்ட பள்ளிக்கல்வி இடத்தையும் பொருட்களையும் பராமரிக்க தனது சொந்தப் பணத்தைச் செலவிட வேண்டும், மேலும் சமூகத்தின் பெரிய மீனான தமராவால் அச்சுறுத்தப்படுவதாக உணர்கிறார். அப்பகுதியில் உள்ள வீடுகளின் சில பகுதிகளை அழித்து வரும் வண்டல் மண்ணை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான ஒரு புதிய திட்டத்தை அவர் விரைவாக எடுத்துக்கொள்கிறார், ஆனால் நாட்டின் தேர்தல்களுக்கான லஞ்சம் பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாகவும் இருக்கிறார், சாவிஸ்ட் வேட்பாளருக்கு வாக்களிக்க மக்களுக்கு பெரும் பணத்தை வழங்குகிறார்.

'ஒன்ஸ் அபான் எ டைம் இன் வெனிசுலா' இந்த குடியிருப்பாளர்களுடன் படகுகளில் எங்களை அழைத்துச் செல்கிறது; சில சமயங்களில் ரியோஸ் ஒரு கேள்வியுடன் குறுக்கிடுகிறார், ஆனால் இது பெரும்பாலும் இந்த வாழ்க்கையைப் பார்ப்பதைப் பற்றியது. அதன் மிகவும் குழப்பமான, வெளிப்படுத்தும் காட்சிகளில் ஒன்றில், ரியோஸ் மற்றும் ஒளிப்பதிவாளர் ஜான் மார்க்வெஸ் காங்கோ மிராடோர் இளம் பெண்களின் அழகுப் போட்டியைப் பார்க்கிறார்கள், இந்தச் சமூகத்தில் உள்ள பெண்களிடம், குறிப்பாக அவரது கதையின் முக்கிய “கதாப்பாத்திரங்கள்” என்ன எதிர்பார்க்கப்படுகிறது என்பதைக் காட்ட இது ஒரு குழப்பமான தருணம். வெவ்வேறு சக்திகளின் வெவ்வேறு குடிமக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் வெவ்வேறு பெண்கள். காங்கோ மிராடோரின் மோசமான நிலைமைகளால், ரியோஸ், மக்கள் இரண்டு படகுகளின் கீழ் (தரை கிழித்தெறியப்பட்டது), தெரியாத இடத்தை நோக்கிச் சென்று, மூட்டை கட்டிக்கொண்டு நகர வேண்டும் என்ற மனச்சோர்வை ஏற்படுத்துகிறது.

இதையொட்டி, ரியோஸின் திரைப்படம் சமூகம் மற்றும் அதன் காலப்போக்கில் பார்வைக்கு மூழ்கியுள்ளது, இருப்பினும் காங்கோ மிராடோர் மக்களைப் பற்றி நீங்கள் அதிகம் தெரிந்து கொள்ள விரும்புகிறீர்கள், குறிப்பாக அவரது எடிட்டிங்கில் மீண்டும் குதிக்கக்கூடியவர்கள். உதாரணமாக, நடாலியைப் போலவே, எந்த சமூகத்திலும் உள்ள அனைத்து நிறுவனங்களையும் அச்சுறுத்தும் இந்த ஊழலின் எடுத்துக்காட்டுகளை வழங்குவது போல், அவர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கைக் கதையால் விவரிக்கப்படவில்லை. ரியோஸ் அடிக்கடி இந்த நபர்களுடன் தொடர்பு கொள்ள விரும்புகிறது, மாறாக அவர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையின் மூலம் எங்களை இணைக்க அனுமதித்து, பின்னர் அங்கிருந்து வெளியேறுவோம்.

ஹ்யூகோ சாவேஸின் சூப்பர் ரசிகரான தாமரா தான் நாம் அதிகம் தெரிந்துகொள்ளும் நபர், அவர் தனது ஆட்சியின் பெரும்பகுதியை எப்போதும் கையில் இருக்கும் கைப்பேசியில் ஊசலாடும் காம்பில் இருந்து செய்கிறார். இது போன்ற ஒரு ஆவணப்படத்திலிருந்து நீங்கள் விரும்பும் சவாலான அனுபவத்தை அவள் வழங்குகிறாள், அங்கு ஒரு துருவமுனைக்கும் உருவம் தன்னை உணர்ந்துகொள்ளும் ரோலர் கோஸ்டரை அனுபவிப்பதோடு ஒரு திரைப்படத் தயாரிப்பாளரின் அர்ப்பணிப்பும் அதன் மீது மரியாதையும் அதன் ஒவ்வொரு அடியையும் படம்பிடிக்கிறது. தாமரா ஒரு வழியில் அல்லது வேறு வழியில், சுயநலத்துடன் வழிநடத்தும் ஒரே அரசியல்வாதி அல்ல என்பதைக் கண்டுபிடித்தார்.