ஸ்டான்லி நெல்சன் 'அட்டிகா' என்ற ஆவணப்படம் இனவெறி மற்றும் மற்றவர்களை மனிதாபிமானமற்றவர்களாகப் பார்க்கும் நபர்களால் அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்வது பற்றிய வேதனையான, கோபமூட்டும் பார்வையாகும். செப்டம்பர் 9, 1971 அன்று அட்டிகா சீர்திருத்த வசதியில் தொடங்கிய கலவரம் இதன் பொருள். அமெரிக்க வரலாற்றிலேயே மிகப்பெரிய சிறைக் கிளர்ச்சியில் 30க்கும் மேற்பட்ட சிறை ஊழியர்கள் பணயக் கைதிகளாகப் பிடிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் தற்காலிகமாக மேலாதிக்கத்தைப் பெற்றவுடன், அட்டிகாவில் உள்ள கைதிகள்-பெரும்பாலும் கறுப்பு மற்றும் லத்தீன் ஆனால் வெள்ளையர்-சிறந்த நிலைமைகளுக்கு பேச்சுவார்த்தை நடத்த முயன்றனர். அவர்கள் செனட்டர்கள், வழக்கறிஞர்கள், பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் NY திருத்த ஆணையர் ரஸ்ஸல் ஓஸ்வால்ட் உட்பட பல வெளி நபர்களை அழைத்து வந்தனர். எவ்வாறாயினும், அமைதியான முடிவுக்கு வருவதற்குப் பதிலாக, இந்த மோதல் ஐந்து நாட்களுக்குப் பிறகு பணயக்கைதிகள் மற்றும் கைதிகளை ஒரே மாதிரியான தோட்டாக்களின் ஆலங்கட்டியில் முடிந்தது.

நெல்சனின் படம் காலத்துக்கு ஏற்றது என்று கூறுவது, மிகக் குறைவாகவே மாறிவிட்டது என்ற கருத்தை முற்றிலும் மறுத்துவிடும். பல விவரங்கள் மிகவும் பரிச்சயமானவை, அவை தற்போதையதாக உணர்கின்றன. நியூயார்க் நகரில் காகிதத்தைத் திறக்கவும், ரைக்கர்ஸ் தீவு மற்றும் அது எவ்வளவு மோசமாக இயங்குகிறது என்பதைப் பற்றிய கதைக்குப் பிறகு கதையைப் படிப்பீர்கள். சிறைச்சாலை சீர்திருத்தம் இப்போதெல்லாம் ஒரு நிலையான தலைப்பாக உள்ளது, அதே போல் நகர்ப்புற பீட்டுகளுடனோ அல்லது அவர்கள் ரோந்து செல்லும் நபர்களுடனோ எந்த ஒற்றுமையும் இல்லாத புறநகர் காவல்துறை அதிகாரிகளின் பிரச்சினை. நியூயார்க்கின் அட்டிகாவைப் பொறுத்தவரை, இது 1930 களில் இருந்து ஒரு சிறை நகரமாக இருந்தது. அதன் ஊழியர்கள் அனைவரும் உள்ளூர்வாசிகள் மற்றும் அதன் கைதிகள் பெரும்பாலும் 250 மைல் தொலைவில் உள்ள நகரத்தின் பெருநகரங்களில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்டனர். 'அவர்கள் வேற்றுகிரகவாசிகளாகவும் இருந்திருக்கலாம்' என்று பேசும் ஒருவர் இந்த வித்தியாசத்தை விவரிக்கிறார். வழக்கறிஞர் ஜோ ஹீத் மிகவும் அப்பட்டமாக கூறுகிறார்: “இந்த கலாச்சார மோதல் இருந்தது. அனைத்து வெள்ளை காவலர்களும், 70% முதல் 80% வரை கருப்பு மற்றும் பழுப்பு நிறத்தில் இருந்த கைதிகளின் மக்கள் தொகையும்.”

உயிர் பிழைத்த கைதிகளிடமிருந்து நாம் நிறைய கேட்கிறோம், ஆனால் இது ஒருதலைப்பட்சமான விவகாரம் அல்ல. குடியிருப்பாளர்கள் மற்றும் திருத்த அதிகாரிகளின் உறவினர்களுடனும் நேர்காணல்கள் உள்ளன. எடிட்டர் அல்ஜெர்னான் துன்சில், சிறைச்சாலையின் உள்ளேயும் வெளியேயும் இருந்து அற்புதமான, அரிதாகக் காணக்கூடிய காட்சிகளை மிகச்சிறந்த முறையில் ஒன்றாக இணைத்துள்ளார், அவற்றில் சில சாட்சியமளிக்க முடியாத அளவுக்கு கொடூரமானவை. மேலும் அவர் சிறப்பாக செய்ததைப் போல” தி பிளாக் பாந்தர்ஸ்: வான்கார்ட் ஆஃப் தி ரெவல்யூஷன் 'நீதியை நியாயமாகத் தேடுபவர்கள் சில சமயங்களில் அவர்களுடைய மோசமான எதிரிகளாக இருக்கலாம் என்று நெல்சன் காட்டுகிறார். அது அவர்களின் வீழ்ச்சியை சோகமாக இருப்பது போல் சிக்கலாக்குகிறது. இந்தப் படம் மறுக்க முடியாததாகக் கருதும் ஒரு விஷயம் என்னவென்றால், அட்டிகாவிற்குள் இருக்கும் ஆண்கள், அவர்களின் தண்டனைகளைப் பொருட்படுத்தாமல், மனிதாபிமானத்துடன் நடத்தப்படத் தகுதியானவர்கள். 'நாங்கள் சிறையில் இருந்தாலும், நாங்கள் மனிதர்கள்' என்று ஆர்தர் ஹாரிசன் கூறுகிறார், நேர்காணல் செய்பவர்களால் மீண்டும் மீண்டும் எதிரொலிக்கும் ஒரு உணர்வைப் பகிர்ந்து கொள்கிறார்.

நெல்சன் நேர்காணல்களில் பல முன்னாள் கைதிகளில் ஒருவரான ஜார்ஜ் சே நீவ்ஸ் கூறுகையில், 'எப்பொழுதும் ஏதாவது நடக்கப் போகிறது. “[சிறை] மக்கள் சோர்வடைந்தனர். பொய்கள், வாக்குறுதிகளால் சோர்வாக இருக்கிறது. செப்டம்பர் 9 க்கு முன்பே, இந்த வசதியின் திகிலூட்டும் நற்பெயர் அதற்கு முன்னதாக இருந்தது. 'அட்டிகா 'தி லாஸ்ட் பிளேஸ்' என்று அறியப்பட்டது, இது நியூயார்க் மாகாணத்தில் மிகவும் கண்டிப்பான சிறை' என்று முன்னாள் கைதி டைரோன் லார்கின்ஸ் விளக்குகிறார். நீங்கள் அங்கு சென்றபோது, ​​​​நீங்கள் கிளப் ஃபெடிற்கு செல்லவில்லை என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். பல நேர்காணல் செய்பவர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளபடி, நீங்கள் சில தீவிரமான, ஒருவேளை மனநோயாளி குற்றங்களைச் செய்ததற்காக சிறையில் அடைக்கப்படுவதற்கான நல்ல வாய்ப்பு உள்ளது.

அதிகபட்ச பாதுகாப்பு சிறையில் உயிரின வசதிகளை யாரும் எதிர்பார்க்க மாட்டார்கள், ஆனால் சே நீவ்ஸ் குறிப்பிட்டது பற்பசை, சோப்பு மற்றும் போதுமான கழிப்பறை காகிதம் போன்ற வெற்றுத் தேவைகள், பெட்ஷீட்கள் மற்றும் வேலை செய்யும் கழிப்பறைகளைக் குறிப்பிடவில்லை. இது அனைவருக்கும் ஒரு பிரச்சனையாக இருந்தது, இருப்பினும் அல் விக்டரி ஒரு வெள்ளைக் கைதியாக, காவலர்களிடமிருந்து சற்றே சிறந்த சிகிச்சையையும் வளங்களையும் பெற முடிந்தது என்று சுட்டிக்காட்டினார். அது சொல்கிறது, கோரிக்கைகளின் பட்டியலை எல்.டி படிக்கும்போது. பார்க்லி, கைதிகள் தங்கள் செய்தித் தொடர்பாளராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர், அவர்களில் பெரும்பாலோர் வெளியில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்ட பேச்சுவார்த்தை 'பார்வையாளர் கவுன்சில்' மூலம் நியாயமானதாகக் கருதப்பட்டனர். இன வேறுபாடின்றி அனைத்து கைதிகளுக்கும் பொதுவான ஒருமித்த கருத்து இருந்தது.

அந்த பார்வையாளர் குழு கைதிகளின் காரணங்களில் அனுதாபம் கொண்ட ஒரு குழுவினரால் உருவாக்கப்பட்டது. அதில் கைதிகள் குழுவின் தலைவர் செனட்டர் ஜான் டோன், ஆம்ஸ்டர்டாம் செய்தி வெளியீட்டாளர் கிளாரன்ஸ் ஜோன்ஸ் மற்றும் வழக்கறிஞர் வில்லியம் குன்ட்ஸ்லர் ஆகியோர் அடங்குவர். மார்க் ரைலான்ஸ் 'சிகாகோவின் விசாரணை 7' இல். நான் WABCயில் பார்த்து வளர்ந்த ஜான் ஜான்சன் என்ற கருப்பு நிற நிருபரை கைதிகள் பார்த்ததும், அவரையும் உள்ளே அழைத்தனர். ஜான்சன் இங்கு பேசும் முக்கிய தலைவர்களில் ஒருவர். 'இது ஒரு கண்ணியமான மனிதாபிமான முடிவுக்கு பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்படும் என்று நான் நினைத்தேன்,' என்று அவர் நடவடிக்கைகள் பற்றி கூறினார். உள்நாட்டில் உள்ள பெரும்பாலான மக்கள் அப்படித்தான் நினைத்தார்கள்.

ஆனால் நீங்கள் எங்கிருந்தீர்கள் என்பதன் அடிப்படையில் உணர்வில் பெரும் வேறுபாடு இருந்தது. பெருகிய முறையில் கிளர்ச்சியடைந்த காவல்துறை மற்றும் இந்த மகத்தான வசதியின் சுவர்களுக்கு வெளியே காத்திருக்கும் பணயக்கைதிகளின் உறவினர்களுடன் பேச்சுவார்த்தை செயல்முறையை ஒத்திசைப்பதன் மூலம் 'அட்டிகா' பதற்றத்தை உருவாக்குகிறது. நாங்கள் கூறியது போல், காவலர்கள் கருப்பு மற்றும் பழுப்பு கைதிகளை துணை மனிதர்கள் என்று நினைத்தால், அவர்களின் புதிய அதிகாரம் பற்றி அவர்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதை ஒருவர் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியும். இதன் விளைவு உங்களுக்குத் தெரியாவிட்டாலும், ஆயுதமேந்திய ஆட்களின் வேகக்காட்சிகள், இது நன்றாக முடிவடையப் போவதில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்தும். குறிப்பாக வில்லியம் க்வின் காவலாளியான பிறகு, அட்டிகா சிறைச்சாலையில் கைதிகளை முழுவதுமாக இயக்கியதன் மூலம், அவரது அதீத மற்றும் கொடூரமான தாக்குதலால், மோதலின் நான்காவது நாளில் இறந்தார். இதனால், கைதிகள் பேச்சுவார்த்தை நடத்தும் சக்தியை இழந்தனர். NY ஆளுநர் நெல்சன் ராக்பெல்லர், சிறைச்சாலையை திரும்பப் பெற சட்ட அமலாக்கத்தை அனுமதிக்கும் முடிவை எடுத்தார்.

செப்டம்பர் 13, 1971 அன்று, காவல்துறை மற்றும் தேசிய காவலர் எழுச்சியை முறியடித்ததில் 29 கைதிகளும் 10 பணயக்கைதிகளும் கொல்லப்பட்டதை நாம் இப்போது அறிவோம். இந்த மக்கள் அனைவரும் சட்ட அமலாக்கத்தால் கொல்லப்பட்டனர், ஒரு அச்சுறுத்தும் இறுதி தலைப்பு நமக்கு சொல்கிறது. மிகவும் கிராஃபிக் போலீஸ் கண்காணிப்பு காட்சிகளைப் பயன்படுத்தி, இந்த நிகழ்வுகள் எவ்வளவு கொடூரமானவை என்பதை நெல்சன் முன்வைக்கிறார். துப்பாக்கிச் சூடு சரணடைய ஓடுபவர்களை வெட்டி வீழ்த்தும் போது, ​​காவல்துறையிடம் சரணடைவது பற்றிய அறிவிப்புகள் ஒலிப்பதை நீங்கள் கேட்கலாம். இனரீதியான அவதூறுகள் மற்றும் உயிர் பிழைத்த கைதிகளை சித்திரவதை செய்தன; சட்ட அமலாக்கத்தின் பழிவாங்கும் செயல்கள், உயிர் பிழைத்த கைதிகள், பணயக் கைதிகள் மற்றும் இறந்த பணயக்கைதிகளின் குடும்பங்களுக்கு குடியேற்றங்களில் NY மாநிலத்திற்கு மில்லியன் செலவாகும் செயல்களின் எந்த அம்சத்திலும் நாங்கள் விடுபடவில்லை. காட்சிகளும் பின்விளைவுகளும் மிகவும் கவலையளிக்கின்றன, என்னால் அதைப் பார்க்க முடியவில்லை. மோசமான குற்றவாளி யார் என்று யோசிக்க வைக்கிறது.

ராக்ஃபெல்லரின் ஜனாதிபதி ஆசைகள் அவரை துணைத் தலைவர் பதவிக்கு மட்டுமே கொண்டு வந்தன, 'ஒழுங்கு' மீட்டெடுக்கப்பட்ட பிறகு ரிச்சர்ட் எம். நிக்சனுடன் தொலைபேசியில் கேட்கப்பட்டது. விரைவில் அவமானப்படுத்தப்படும் ஜனாதிபதி, இறந்த கைதிகள் அனைவரும் கறுப்பர்களா என்று கேட்கிறார், அவர்கள் இருந்தால் அது மிகவும் நல்லது என்று குறிப்பிடுகிறார். அதிர்ஷ்டவசமாக, 'அட்டிகா' இல் நிக்சனுக்கு இறுதி வார்த்தைகள் கிடைக்கவில்லை. அவை இரண்டு பேரிடம் செல்கின்றன: இறந்த காவலரின் மகள் டீ க்வின், குடியேற்றத்தைப் பற்றி கூறுகிறார் “உங்கள் அப்பா இல்லாதபோது பணம் என்ன செய்யும்? இந்தப் பணத்தை நாங்கள் உங்களுக்குத் தருகிறோம், நீங்கள் வெளியேற வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்புகிறோம் என்று கூறுவது அரசின் வழி. மேலும் கிளாரன்ஸ் ஜோன்ஸிடம், 'இது இப்படி நடக்க வேண்டியதில்லை. அட்டிகாவை நான் என்றும், என்றும், என்றும், என்றும், என்றும் மறக்கமாட்டேன்” இந்த ஆவணப்படத்தைப் பார்த்த பிறகு, நீங்களும் பார்க்க மாட்டீர்கள்.

இப்போது நியூயார்க் மற்றும் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸில் விளையாடி, நவம்பர் 6 அன்று ஷோடைமில் திரையிடப்படுகிறது.